Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.
1
Żołnierze rozdzielili szaty Jezusa między sobą. Wzięli też Jego tunikę, która nie była szyta, ale cała od góry tkana. Ustalili zatem, że nie będą jej rozcinać, ale rzucą o nią losy. Tak wypełniło się Pismo, które mówi: „Podzielili między siebie moje szaty, a o moją suknię rzucali losy” (Psalmów 22:19). – Slajd 1
2
Obok krzyża Jezusa stały Jego matka i siostra Jego matki, Maria, żona Kleofasa i Maria Magdalena oraz Jan. – Slajd 2
3
Kiedy Jezus zobaczył matkę i stojącego obok ukochanego ucznia Jana, powiedział do matki: „Kobieto, to jest twój syn”. Następnie powiedział do Jana: „To jest twoja matka!”. I od tej pory ten uczeń przyjął ją do siebie i zaopiekował się nią. – Slajd 3
4
Przechodzący obok ludzie przeklinali Go, kręcili głowami i drwili: „Skoro potrafisz zburzyć świątynię i w trzy dni ją odbudować, to uratuj siebie samego! Jeśli jesteś Synem Bożym, to zejdź z krzyża!”. Podobnie arcykapłani, nauczyciele Prawa i starszyzna z pogardą powtarzali: „Innych ratował, a siebie nie może. Jeśli jest królem Izraela, to niech zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego!”. – Slajd 4
5
Również jeden z ukrzyżowanych złoczyńców urągał Mu: „Skoro jesteś Chrystusem, uratuj siebie i nas!”. – Slajd 5
6
Drugi natomiast upomniał go: „Czy ty się Boga nie boisz? Wymierzono ci przecież tę samą karę. My jednak sprawiedliwie zostaliśmy ukarani, bo zasłużyliśmy na to, ale On niczego złego nie zrobił”. A potem dodał: „Jezu, wspomnij o mnie, gdy przyjdziesz do swego Królestwa”. – Slajd 6
7
Jezus mu odpowiedział: „Zapewniam cię, że jeszcze dziś będziesz ze Mną w raju”. – Slajd 7
8
Gdy dochodziła dwunasta w południe, zapadła ciemność, która okrywała całą ziemię aż do piętnastej. – Slajd 8
9
A około piętnastej Jezus głośno zawołał: „Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie opuściłeś?”. – Slajd 9
10
Potem Jezus świadomy, że się już wszystko wykonało, powiedział: „Chcę pić”. Wtedy podano Mu gąbkę nasączoną octem. – Slajd 10
11
Wtedy zawołał: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha Mojego”. Gdy to powiedział, skonał. – Slajd 11
12
A dowódca żołnierzy który stał naprzeciw Niego, gdy zobaczył, w jaki sposób Jezus umarł, stwierdził: „Ten człowiek naprawdę był Synem Boga”. – Slajd 12
13
Właśnie wtedy zasłona w świątyni, która oddzielała Miejsce Święte od Najświętszego rozdarła się na dwie części, od góry do dołu. Ziemia zatrzęsła się i skały popękały. Otworzyły się też grobowce i wiele ciał świętych, którzy umarli, zostało wzbudzonych. Wyszli oni z grobowców, a po zmartwychwstaniu Jezusa, weszli do świętego miasta i ukazali się wielu ludziom. – Slajd 13
14
Ponieważ zbliżał się wieczór, a następnego dnia był sabat, Piłat zgodził się, aby skazańcy szybciej umarli i wydal rozkaz, aby połamano im nogi. Żołnierze złamali więc golenie zbrodniarzom, którzy wisieli obok Jezusa. – Slajd 14
15
Kiedy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie połamali Mu nóg. Jeden z żołnierzy przebił włócznią Jego bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Stało się tak, aby spełniły się słowa Pisma: „Kość Jego nie będzie złamana” (Psalmów 34:21) oraz słów innego fragmentu: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili” (Zachariasza 12:10). – Slajd 15
16
Potem pewien dobry i szanowany członek Najwyższej Rady, Józef z Arymatei, poprosił Piłata, aby mógł pochować Jego ciało. I namiestnik zgodził się na to. – Slajd 16
17
Józef zdjął ciało Jezusa z krzyża, owinął w płótno i złożył w wykutym w skale grobowcu. – Slajd 17
18
Wejście do grobu zasunięto ogromnym kamieniem. Faryzeusze pamiętali zapowiedzi Jezusa, że zmartwychwstanie trzeciego dnia, dlatego prosili Piłata, aby postawił przy grobie strażników. Grób Jezusa został więc zapieczętowany i pilnowany przez żołnierzy. – Slajd 18
19
Slajd 19