Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Eliasz i wdowa z Sarepty

Eliasz przybył do Sarepty i spotkał wdowę, która przygotowywała swój ostatni posiłek.
Przekazany przez FreeBibleimages
1
Eliasz był posłuszny Bogu. Opuścił wąwóz, w którym się ukrywał i udał się w długą podróż na północ, do kraju Fenicjan, do miasta Sarepta w regionie Sydon. – Slajd 1
2
Mapa przedstawiająca położenie Sarepty i najbardziej prawdopodobną trasę, którą mógł obrać Eliasz, aby nie natknąć się na ludzi króla Achaba, którzy go poszukiwali. – Slajd 2
3
Kiedy Eliasz przyszedł do bramy miasta, spotkał tam pewną wdowę, która zbierała drwa. – Slajd 3
4
Prorok zwrócił się do niej: – Slajd 4
5
„Przynieś mi, proszę, trochę wody w jakimś naczyniu, bo chce mi się pić!”. – Slajd 5
6
A gdy szła, aby spełnić jego prośbę, on jeszcze zawołał: „Przynieś mi też, proszę, kawałek chleba!”. – Slajd 6
7
Ona jednak odpowiedziała: „Na życie Pana, Boga Izraela, że nie mam już nic do jedzenia!”. – Slajd 7
8
„Zostało mi tylko trochę oliwy w naczyniu i garść mąki w dzbanie. Właśnie zbieram patyki, aby przygotować posiłek sobie i mojemu synowi. Zjemy go, a potem umrzemy”. – Slajd 8
9
Być może wdowa pokazała Eliaszowi, jak niewiele mąki jej zostało. – Slajd 9
10
Eliasz uspokoił ją: „Nie bój się! Idź i zrób, jak powiedziałaś! Najpierw jednak przyrządź mi z tego mały placek i przynieś mi go, a dla siebie i swojego syna przygotujesz coś potem. Tak bowiem mówi Pan: »Nie zabraknie mąki w dzbanie i oliwy w naczyniu do dnia, w którym Pan ześle deszcz na tę ziemię«”. – Slajd 10
11
Kobieta posłuchała proroka. Wykorzystała ostatnią porcję mąki i oliwy, aby przygotować dla niego posiłek. – Slajd 11
12
Zgodnie z Bożą obietnicą mąka w dzbanie nie skończyła się. – Slajd 12
13
Nie zabrakło też oliwy w naczyniu. – Slajd 13
14
Wdowa i jej syn byli zdumieni tym, jak Bóg Eliasza zadbał o nich wszystkich. – Slajd 14
15
Odtąd każdego dnia mieli dość mąki i oleju do upieczenia chleba. – Slajd 15
16
Zapas mąki nie wyczerpał się. – Slajd 16
17
Olej nie kończył się. – Slajd 17
18
Wdowa pozwoliła Eliaszowi zatrzymać się w pokoju gościnnym na piętrze. – Slajd 18
19
Pewnego dnia jednak doszło do tragedii. Syna wdowy zachorował. Jego stan pogarszał się. – Slajd 19
20
W końcu chłopiec umarł. – Slajd 20
21
Wtedy wdowa zwróciła się do proroka i tak wyraziła swój gniew: „Czym ci zawiniłam? Czy po to przyszedłeś do mnie, aby przypomnieć mi mój grzech i sprowadzić śmierć na mojego syna?”. – Slajd 21
22
Eliasz odpowiedział: „Daj mi swojego syna!”. Potem zaniósł go do pokoju na górze, w którym mieszkał. – Slajd 22
23
Prorok położył ciało chłopca na łóżku i zaczął wołać do Boga: „Panie, Boże mój! Czy także na tę wdowę, u której się zatrzymałem, zesłałeś nieszczęście, odbierając życie jej synowi?”. – Slajd 23
24
Chłopiec się nie poruszył. – Slajd 24
25
Eliasz nadal się modlił i wyciągnął się nad dzieckiem: „Panie, Boże mój, błagam, niech wróci życie do tego dziecka!”. – Slajd 25
26
Dziecko nadal nie dawało znaków życia. – Slajd 26
27
Eliasz modlił się po raz trzeci o wskrzeszenie chłopca. – Slajd 27
28
Chłopiec poruszył się. – Slajd 28
29
Bóg odpowiedział na tę modlitwę i przywrócił życie chłopcu. Eliasz zaniósł go na dół, oddał matce i powiedział: – Slajd 29
30
„Zobacz, twój syn żyje!”. – Slajd 30
31
A ona na to: „Teraz wiem, że jesteś mężem Bożym, a słowo Pana, wypowiedziane przez ciebie, rzeczywiście się spełnia”. – Slajd 31
32
Po długim czasie, kiedy minęło ponad trzy lata od dnia, kiedy Eliasz zapowiedział Achabowi, że nie będzie deszczu, Bóg przemówił do Eliasza i kazał mu ponowie udać się do króla. – Slajd 32
33
Eliasz był posłuszny. Pożegnał się z wdową i jej synem. – Slajd 33
34
Opuścił Sareptę i skierował się na południe, aby spotkać króla Achaba. – Slajd 34
35
Slajd 35