Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Mojżesz – pierwsze 40 lat

Mojżesz dorasta jako egipski książę.
Przekazany przez YO! Ministry
1
Izraelici mieszkali w Egipcie, gdy rządy w tym kraju objął faraon, który nie słyszał o Józefie. Kiedy zobaczył, ilu Izraelitów tam mieszka, przestraszył się ich liczebności i potęgi. Zwrócił się zatem do swoich ludzi: „Postąpmy z nimi mądrze! Jeśli bowiem wybuchnie jakaś wojna, Izraelici mogą się przyłączyć do naszych wrogów, walczyć przeciwko nam i opuścić nasz kraj” (Wyjścia 1: 8–10). – Slajd 1
2
Egipcjanie uczynili Izraelitów swoimi niewolnikami. Surowi nadzorcy przymuszali ich do ciężkiej pracy. Jednak im bardziej uciskano lud, tym bardziej stawał się on liczny i rósł w siłę. Dlatego Egipcjanie zmuszali ich do jeszcze cięższej pracy (Wyjścia 1:1–14a). – Slajd 2
3
Izraelitów nazywano także Hebrajczykami. Ponieważ Egipcjanie bali się Hebrajczyków, więc faraon rozkazał swojemu ludowi: „Każdego chłopca, który się urodzi u Hebrajczyków, wrzućcie do Nilu!” (Wyjścia 1:22b). – Slajd 3
4
W tym czasie pewna hebrajska rodzina miała małego chłopca. Matka próbowała ukryć chłopca w obawie, że zostanie zabity. Jednak kiedy nie mogła go już dłużej ukrywać, wzięła kosz upleciony z łodyg papirusów i pokryła go żywicą oraz smołą, aby nie nabierał wody. Potem włożyła chłopca do koszyka i zaniosła go nad brzeg Nilu (Wyjścia 2:3). Siostra chłopca, przyczajona obserwowała, co się będzie dziać. – Slajd 4
5
W pewnej chwili córka faraona przyszła ze swoimi służącymi, aby wykąpać się w Nilu. Zauważyła pośród sitowia kosz i kazała go przynieść jednej ze służących. Kiedy zobaczyła płaczące dziecko, wzruszyła się i powiedziała: „To jedno z tych hebrajskich dzieci”. Miriam, siostra chłopca, widząc to, wyszła z ukrycia i zapytała księżniczkę Egiptu: „Czy mam pójść i znaleźć jakąś hebrajską mamkę, która będzie dla ciebie karmiła to dziecko?”. „Tak” – odpowiedziała księżniczka. Miriam pobiegła i zawołała matkę chłopca (Wyjścia 2:5–8) – Slajd 5
6
„Weź to dziecko – powiedziała księżniczka – i wykarm je, a ja ci za to zapłacę”. W ten sposób matka opiekowała się swoim dzieckiem aż podrosło. Wtedy przyprowadziła je do księżniczki, a ta wychowywała je jak syna. I nadała mu imię Mojżesz (co w języku egipskim oznacza „wyciągnięty”). Nazwała go tak, bo mówiła: „Wyciągnęłam go z wody” (Wyjścia 2:9–10). – Slajd 6
7
Mojżesz dorastał jako książę w Egipcie. Pewnego dnia przyglądał się niewolniczej pracy Hebrajczyków uciskanych przez Egipcjan. Był bardzo przygnębiony tym, jak traktuje się jego rodaków. Kiedy zobaczył pewnego Egipcjanina, jak bił Hebrajczyka, rozejrzał się i upewnił, że nie ma tam nikogo więcej, a potem zabił tego Egipcjanina i zagrzebał go w piasku (Wyjścia 2:11–12). – Slajd 7
8
Ktoś jednak widział to zdarzenie. Kiedy wiadomość o tym dotarła do faraona, ten chciał zabić Mojżesza. Mojżesz musiał uciekać ze swojego domu i opuścić swoje rodzinne strony. W wieku około czterdziestu lat podróżował samotnie do odległej krainy, aby ukryć się przed faraonem (Wyjścia 2:13–15). – Slajd 8
9
Mojżesz uciekł do ziemi Madianitów. Tam został przyjęty przez pewną rodzinę i poznał swoją przyszłą żonę Seforę. Mieli dwóch synów: Gerszoma i Eliezera. Mojżesz osiedlił się w ziemi Madianitów i pracował jako pasterz (Wyjścia 2:15–22). – Slajd 9
10
Slajd 10