Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.
1
Przez czterdzieści lat król Dawid rządził ludem Izraela. Gdy nadszedł czas jego śmierci, wezwał syna Salomona do swego łoża i przekazał mu władzę nad królestwem. – Slajd 1
2
To było trudne zadanie dla młodego księcia, gdyż Izrael był wielkim narodem. Jego ojciec przypomniał mu jednak, że Pan da mu mądrość i poznanie. – Slajd 2
3
Dawid powiedział: „Jest przed tobą wiele pracy, mój synu, ale przede wszystkim nie zapomnij chodzić drogami Boga i przestrzegać Jego przykazań”. – Slajd 3
4
Dla Izraela był to szczęśliwy dzień, kiedy Salomon został królem. Zabrzmiały trąby, a ludzie wznosili okrzyki. Salomon był dobrym królem i pamiętał słowa ojca, aby prosić Boga o prowadzenie. – Slajd 4
5
Pewnej nocy Salomonowi ukazał się Pan i powiedział: „Proś, co mam ci dać?”. Salomon był zdziwiony, ale nie wahał się. – Slajd 5
6
Powiedział Panu, że chce być dobrym, uczciwym królem, jak jego ojciec Dawid, ale nie wie, jak rządzić wielkim narodem. Prosił więc Boga, aby dał mu mądrość do czynienia tego, co słuszne. – Slajd 6
7
Bogu spodobało się to, że Salomon poprosił o mądrość a nie o bogactwa i obiecał dać mu rozumne, roztropne serce. Bóg obiecał również, że pobłogosławi Salomona sławą i bogactwem, jeśli będzie przestrzegał Jego przykazań. – Slajd 7
8
Salomon uświadomił sobie, że przemówił do niego Pan i oddał Mu chwałę. „Szczęśliwy jest człowiek, który znajduje mądrość i roztropność” –powiedział. Wkrótce mądrość Salomona została wystawiona na próbę. – Slajd 8
9
Pewnego dnia do króla przyszły dwie kobiety i stanęły przed nim. Płakały i kłóciły się. Jedna trzymała dziecko w ramionach. – Slajd 9
10
Druga kobieta wskazała na nią. „Ona zabrała moje dziecko!” – powiedziała. – W nocy przygniotła je swoim ciałem i udusiło się. Potem wzięła moje dziecko, a martwe położyła obok mnie”. – Slajd 10
11
„To nieprawda! – zawołała druga kobieta. – To dziecko jest moje, a martwe jej”. – Slajd 11
12
„Nie! To jest moje dziecko!” – mówiła pierwsza kobieta. – Slajd 12
13
Król Salomon spojrzał na kłócące się kobiety. – Slajd 13
14
Wszyscy na dworze zamilkli i czekali na to, co powie król. – Slajd 14
15
„Przynieście mi miecz!” – zażądał. Kobiety i wszyscy ludzie spojrzeli na niego ze zdziwieniem. Żołnierz szybko podszedł do przodu z wyciągniętym mieczem. – Slajd 15
16
Wtedy król powiedział: „Podziel żyjące dziecko na dwie części! Jedną połowę daj jednej kobiecie, a drugą połowę drugiej”. Potem bacznie obserwował obie matki. – Slajd 16
17
Pierwsza kobieta wzruszyła ramionami i powiedziała: „Niech rozetną! Niech nie będzie ani moje, ani jej!”. – Slajd 17
18
Druga kobieta rzuciła się do stóp króla. „O panie, mój królu, nie zabijaj dziecka! Wolałabym, żebyś oddał go tej kobiecie, niż żeby zginęło”. Salomon znał już prawdę. – Slajd 18
19
Powiedział do sługi: „Dajcie tej kobiecie dziecko! Ona jest jego matką!”. – Slajd 19
20
W całym kraju mówiono o królu Salomonie, ponieważ był łaskawy i sprawiedliwy, mądrzejszy niż jakikolwiek król przed nim, a cały jego lud był szczęśliwy. – Slajd 20
21
Salomon zbudował wspaniałą świątynię ku chwale Boga. Zbudował także pałace w Jerozolimie. Jego sława rozprzestrzeniła się na wszystkie strony. – Slajd 21
22
Na odległym dworze państwa Saba, w południowej Arabii, kupcy opowiadali swojej królowej o bogactwie i mądrości Salomona. Ona jednak nie mogła uwierzyć w ich historie. Chciała to zobaczyć na własne oczy... – Slajd 22
23
Przebyła więc tysiące kilometrów przez pustynię. Za nią szła karawana wielbłądów niosących dary dla króla – złoto, przyprawy i klejnoty. – Slajd 23
24
W końcu przybyła na wspaniały dwór Salomona! Chciała zobaczyć wiele rzeczy i zadać wiele pytań temu mądremu człowiekowi. Salomon pokazał jej świątynię, w której jego lud oddawał cześć Bogu, a potem zabrał ją do swego pałacu. – Slajd 24
25
Kiedy królowa Saby siedziała przy stole i słuchała Salomona, uświadomiła sobie, że jego lud kochał go i służył mu, ponieważ był mądrym i dobrym królem. – Slajd 25
26
Powiedziała: „Szczęśliwi są twoi ludzie. Szczęśliwi słudzy twoi, którzy przysłuchują się twojej mądrości!”. – Slajd 26
27
Salomon wiedział, że jego bogactwa i dobra ziemskie nie będą trwać na wieki. Dlatego powiedział: „Bogactwa dostają skrzydeł”. – Slajd 27
28
Salomon wiedział, że wspaniała świątynia, której budowa zajęła tysiącom ludzi siedem lat, i jego pałac... – Slajd 28
29
Z rzeźbionego kamienia, wysadzany klejnotami, z tronem ​​z kości słoniowej i wszystkie bogactwa jego wielkiego królestwa któregoś dnia przeminą. <br/>Chwała Salomona już dawno minęła. – Slajd 29
30
Jednak mądrość, którą dał mu Bóg przetrwała lata i była wzmacniana przez kolejne próby czasu. – Slajd 30
31
Również dzisiaj możemy odkryć błogosławieństwo w mądrości Bożej. Mądrość tę spisano w Księdze Przysłów: – Slajd 31
32
„Ten, kto ma przyjaciół, musi być przyjazny”. – Slajd 32
33
„Mądry syn słucha wskazówek ojca”. – Slajd 33
34
„Dobre imię jest cenniejsze niż wielkie bogactwa”. – Slajd 34
35
Największym skarbem Salomona była mądrość, którą dał mu Bóg. Biblia mówi nam, że prawdziwą mądrość możemy również znaleźć, wierząc w Pana Jezusa Chrystusa i idąc za Nim. Czytamy bowiem, że w Nim są ukryte „wszystkie skarby mądrości i poznania” (por. Kolosan 2:3). – Slajd 35
36
Slajd 36