Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Boża obietnica odkupienia

Przegląd Biblii w 70 obrazach, które wskazują na Jezusa i Bożą obietnicę odkupienia.
1
Bóg stworzył Ziemię około 4 tysiące lat przed Chrystusem lub wcześniej. <br/>„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię... a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód” (Rodzaju 1). – Slajd 1
2
Bóg stworzył mężczyznę i kobietę około 4 tysiące lat przed Chrystusem lub wcześniej. <br/>„Wtedy PAN Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, tak że człowiek stał się żywą istotą. Z żebra wyjętego człowiekowi PAN Bóg zbudował kobietę” (Rodzaju 2). – Slajd 2
3
Grzech pierwszych ludzi – około 4 tysiące lat przed Chrystusem lub wcześniej. Adam i Ewa byli nieposłuszni Bogu i zjedli zakazany owoc w ogrodzie Eden. <br/>„Wtedy wąż oznajmił kobiecie: Na pewno nie umrzecie. Ale Bóg wie, że w dniu, w którym zjecie owoc, otworzą się wasze oczy i będziecie, jak Bóg” (Rodzaju 3). – Slajd 3
4
Bóg zapowiedział odkupienie ludzkości około 4 tysiące lat przed Chrystusem lub wcześniej. Obiecał zesłać wykupiciela, który odkupi ludzkość i przywróci ją do relacji z Bogiem. <br/>„Wtedy PAN Bóg powiedział do węża: Ustanawiam nieprzyjaźń między tobą a niewiastą i między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono zmiażdży twoją głowę, a ty zranisz je w piętę” (Rodzaju 3:14–15). – Slajd 4
5
Bóg zniszczył ziemię przez potop około 3 tysiące 500 lat przed Chrystusem. Grzech rozprzestrzenił się po całym świecie i Bóg postanawia zniszczyć ludzkość z powodu grzechu.<br/>„Tylko Noe znalazł łaskę w oczach PANA” (Rodzaju 6). – Slajd 5
6
Bóg powołał do istnienia swój naród około 2091 lat przed Chrystusem. Boży naród zostaje powołany przez Abrama, którego imię zostanie później zmienione na Abraham. Bóg obiecuje błogosławić wszystkim, którzy będą życzliwi temu narodowi i przeklinać tych, którzy go będą przeklinać.<br/>„Sprawię, że powstanie z ciebie wielki naród i będę ci błogosławił. Rozsławię twoje imię i staniesz się błogosławieństwem” (Rodzaju 12). – Slajd 6
7
Abraham ofiarowuje swojego jedynego syna, a Bóg składa obietnicę przez Izaaka (ok. 2060 lat p.n.e.). Abraham próbował złożyć Bogu w ofierze swego jedynego syna Izaaka, ale Bóg posłał anioła, aby go powstrzymać. <br/>„Przysięgam na samego siebie... ponieważ uczyniłeś to i nie oszczędziłeś swojego jedynego syna, że będę ci błogosławił i rozmnożę twoje potomstwo jak gwiazdy na niebie i jak piasek leżący na brzegu morza” (Rodzaju 22). – Slajd 7
8
Bóg powtórzył swoją obietnicę Jakubowi około 1990 lat przed Chrystusem. Przymierze Boga z Abrahamem zostało rozszerzone poprzez Jakuba. Bóg obiecuje mu błogosławić, zapewnić powodzenie jego potomstwu i chronić go.<br/>„Ja jestem z tobą i będę cię strzegł wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz, i sprowadzę cię do tej ziemi” (Rodzaju 28). – Slajd 8
9
Józef został sprzedany w niewolę około 1898 roku przed Chrystusem. Ulubiony syn Jakuba został sprzedany Izmaelitom jako niewolnik za dwadzieścia srebrników. <br/>„Gdy przechodzili kupcy madianiccy, wyciągnęli Józefa ze studni i sprzedali go Izmaelitom za dwadzieścia srebrników. Oni zaś zabrali Józefa do Egiptu” (Rodzaju 37). – Slajd 9
10
Józef został drugim po faraonie w Egipcie około 1886 roku przed Chrystusem. Pomagał rządzić ziemią egipską w okresie siedmiu lat wielkiego głodu. <br/>„I powiedział faraon do Józefa: Oto ustanowiłem cię naczelnikiem całej ziemi egipskiej!” (Rodzaju 41). – Slajd 10
11
Boża obietnica pozostaje aktualna. Józef przebaczył swoim braciom (ok. roku 1859 p.n.e.), że sprzedali go do niewoli. Przypomina im także, że Bóg obiecał wyprowadzić ich z Egiptu do Ziemi Obiecanej.<br/>„Wy wprawdzie planowaliście przeciwko mnie zło, lecz Bóg – dobro” (Rodzaju 50). – Slajd 11
12
Po 400 latach pobytu Izraelitów w Egipcie, Bóg powołuje Mojżesza (ok.1446 rok p.n.e.). Daje mu zadanie wyprowadzenia narodu izraelskiego z Egiptu po 400 latach niewoli i wprowadzenia ich do Ziemi Obiecanej, którą Bóg im dał.<br/>„Idź więc teraz, posyłam cię do faraona, wyprowadź Mój lud, Izraelitów, z Egiptu!” (Wyjścia 3). – Slajd 12
13
Bóg mówi do faraona: „Wypuść mój lud!” (ok. 1446 r. p.n.e.). Na Egipt spada dziesięć plag. Po posiłku paschalnym anioł śmierci wypełnił ostatnią zapowiedzianą plagę i wszyscy pierworodni synowie w Egipcie umarli. Omijał jednak domy Izraelitów, które były oznaczone krwią baranka i oszczędził przed śmiercią pierworodnych (Wyjścia 12). – Slajd 13
14
Mojżesz wyprowadził Izraelitów z Egiptu (ok. 1446 r. p.n.e.). Bóg zesłał mocny wschodni wiatr, który rozdzielił Morze Czerwone i Mojżesz przeprowadził Izraelitów na drugą stronę. Później Bóg zniszczył całą egipską armię, kiedy wody Morza Czerwonego wróciły na swoje miejsce i zatopiły ich.<br/>Egipcjanie wołali: „Uciekajmy przed Izraelitami, ponieważ PAN walczy za nich z Egiptem!” (Wyjścia 14). – Slajd 14
15
Naród Izraela otrzymał mannę na pustyni (ok. 1446 r. p.n.e.). Pan Bóg zsyłał pokarm z nieba Izraelitom w czasie ich 40–letniej wędrówki po pustyni.<br/>„Izraelici zaś jedli mannę przez czterdzieści lat, aż przyszli do zamieszkałej ziemi” (Wyjścia 16). – Slajd 15
16
Miedziany wąż (ok. 1410 r. p.n.e.). Izraelici zgrzeszyli i buntowali się przeciwko Bogu, który zesłał na nich jadowite węże. Żeby żyć, musieli spojrzeć na miedzianego węża, którego wykonał Mojżesz. Każdy, kto został ukąszony i spojrzał z wiarą na miedzianego węża przymocowanego do pala, przeżył (Liczb 21). – Slajd 16
17
Jozue prowadzi Izraela do Ziemi Obiecanej (ok. 1405 r. p.n.e.). Kiedy przekraczają rzekę Jordan, znowu znajdują się na terenach Ziemi Obiecanej, którą Bóg dał Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.<br/>„Daję wam każde miejsce, po którym przejdzie wasza stopa, tak jak obiecałem Mojżeszowi” (Jozuego 1:3). – Slajd 17
18
Gedeon wraz z 300 wojownikami oraz Bogiem ratują naród (ok. 1190 r. p.n.e.). Gedeon rozpoczął walkę z wrogiem w Ziemi Obiecanej, by odebrać im to, co Bóg obiecał Izraelitom. Kiedy trzystu ludzi Gedeona zadęło w trąby...<br/>„PAN sprawił, że w całym obozie jeden kierował miecz przeciw drugiemu” (Sędziów 7). – Slajd 18
19
Bóg dał Izraelowi pierwszego króla, Saula (ok. 1050 r. p.n.e.). Lud izraelski zbuntował się przeciwko Bogu jako ich królowi, więc Pan Bóg, zgodnie z ich pragnieniem, dał im pierwszego króla, którym został Saul.<br/>„[Kisz] Miał syna, pięknego młodzieńca, o imieniu Saul” (1 Samuela 9). – Slajd 19
20
Bóg wybrał króla według własnego serca, Dawida (ok.1018 r. p.n.e.). Po tym, jak król Saul okazał się nieposłuszny, Bóg dał narodowi izraelskiemu króla według Jego własnego serca, Dawida z plemienia Jessego, z którego też miał przyjść kiedyś Jezus. <br/>„Nie patrzę bowiem tak, jak patrzy człowiek. Człowiek dostrzega to, co widzą oczy, a PAN patrzy na serce" (1 Samuela 16). – Slajd 20
21
Bóg ustanawia przymierze z Dawidem – z jego rodu przyjdzie później Jezus Mesjasz! (ok. 1010 r. p.n.e.). Bóg zaskoczył Dawida, odrzucając jego pragnienie, by zbudować świątynię dla Boga i obiecując błogosławić Dawida i jego ród na zawsze. <br/>„Twój dom i twoje królestwo trwać będą przede Mną na wieki. Twój tron będzie utrwalony na zawsze!” (2 Samuela 7). – Slajd 21
22
Dawid pisał w Psalmach o Jezusie (ok. 1000 r. p.n.e.). Psalm 22 zawiera mocne, niesamowite i unikalne proroctwo o Jezusie umierającym za grzechy ludzkości – i to na tysiąc lat, zanim miało to miejsce.<br/>„ [...] Przekłuli mi ręce i nogi. Mogę policzyć wszystkie swoje kości, a oni się wpatrują i napawają moim widokiem” (Psalm 22). – Slajd 22
23
Król Salomon zbudował świątynię w Jerozolimie (996 r. p.n.e.). Salomon był synem Dawida i zgodnie z tym, co Pan Bóg zapowiedział, zbudował wspaniałą świątynię, gdzie ludzie mogli oddawać cześć Panu nieba i ziemi.<br/>„Twój syn, którego dam ci jako następcę na twoim tronie, wybuduje dom Memu imieniu” (1 Królewska 5). – Slajd 23
24
Dziesięć północnych plemion zostało uprowadzonych do niewoli przez Asyryjczyków (722 r. p.n.e.). Pomimo ostrzeżeń, jakie Boży prorocy przekazywali ludziom, naród nie przestawał grzeszyć przeciwko Bogu i dlatego posłał On dziesięć północnych plemion izraelskich do niewoli w Asyrii (2 Królewska 15). – Slajd 24
25
Bóg obiecuje Odkupiciela, który będzie błogosławieństwem dla całej ludzkości (ok. 711 r. p.n.e.). Ponad 700 lat przed tym, zanim Jezus się urodził, Bóg przypomina nam przez proroka Izajasza, że pośle Odkupiciela.<br/>„[...] ukształtowałem cię i ustanowiłem przymierzem ludu, światłością narodów” (Izajasza 42). – Slajd 25
26
Proroctwo Izajasza o Jezusie (ok. 711 r. p.n.e.). Izajasz prorokuje o cierpiącym Mesjaszu, którego Bóg ześle, aby uwolnił i odkupił Jego lud, ratując go od kary za grzech.<br/>„Lecz on został przebity za nasze grzechy, zmiażdżony za nasze winy. Dla naszego dobra przyjął chłostę, dzięki jego ranom doznaliśmy uzdrowienia” (Izajasza 53). – Slajd 26
27
Daniel tłumaczy sen króla Nebukadnessara (ok. 604 r. p.n.e.). Podczas pobytu w niewoli Daniel powiedział najpotężniejszemu wtedy królowi, Nebukadnessarowi, że Bóg ustanowi na ziemi swoje królestwo, a Babilon zostanie zniszczony.<br/>„Wielki Bóg wyjawił królowi to, co ma nadejść. Sen jest prawdziwy, a jego wyjaśnienie pewne” (Daniela 2). – Slajd 27
28
Pozostałe dwa plemiona Izraela zostały uprowadzone do niewoli (586 r. p.n.e.). Pomimo ciągłych ostrzeżeń przekazywanych przez Bożych proroków, dwa południowe plemiona zostają uprowadzone do Babilonii za nieustanne nieposłuszeństwo przeciwko Bogu. <br/>„Wystąpił przeciwko niemu Nebukadnessar, król Babilonu, i zakuł go w dwa łańcuchy z brązu, aby uprowadzić go do Babilonu” (2 Kronik 36). – Slajd 28
29
Proroctwo Jeremiasza dotyczące 70 lat niewoli. Na 40 lat przed tym, jak Izraelici zostali uprowadzeni do Babilonii w roku ok. 586 p.n.e. Jeremiasz zapowiedział że ich niewola potrwa 70 lat.<br/>„Cały ten kraj stanie się ruiną i pustkowiem, a te narody będą służyć królowi Babilonu przez siedemdziesiąt lat” (Jeremiasza 25). – Slajd 29
30
Bóg obiecuje odnowić serca Izraelitów. Jeremiasz wypowiada proroctwo, że Bóg da narodowi izraelskiemu nowe serca oraz wzbudzi w nich miłość do Pana dzięki mocy Ducha Świętego.<br/>„Moje Prawo umieszczę w ich wnętrzu i wypiszę na ich sercu. Ja będę im Bogiem, oni zaś będą Mi ludem” (Jeremiasza 31). – Slajd 30
31
Anioł Gabriel przychodzi do Daniela i przekazuje mu proroctwo o powrocie Mesjasza (538 r. p.n.e.). Daniel otrzymał proroctwo mówiące o tym, że Bóg odkupi swój lud od grzechu, o czasach ostatecznych ludzkości, oraz o ustanowieniu Bożego królestwa i Jego panowania nad całym światem w przyszłości.<br/>„[...] by ustało przestępstwo i zaniechano grzechu, by dokonano przebłagania za winę i zaprowadzono wieczną sprawiedliwość...” (Daniela 9). – Slajd 31
32
Wygnańcy wracają do Jeruzalem – świątynia zostanie odbudowana (538 r. p.n.e.). Król Persji Cyrus pozwolił Bożemu narodowi wrócić, by wypełniło się proroctwo Jeremiasza, i aby odbudować świątynię po 70 latach niewoli w Babilonii.<br/>„[...] wzbudził PAN ducha króla perskiego, i kazał ogłosić w całym swoim królestwie...” (Ezdrasza 1). – Slajd 32
33
Świątynia została odbudowana (535–515 r. p.n.e.). Zerubbabel i Jozue prowadzili ludzi w odbudowie świątyni, co zajęło ponad 20 lat, ale było to wypełnieniem się proroctwa.<br/>„Zakończono budowę tego domu w trzecim dniu miesiąca Adar, w szóstym roku panowania króla Dariusza” (Ezdrasza 3 i 6). – Slajd 33
34
Mury miasta odbudowane, Jeruzalem zostaje na nowo zamieszkane (443 r. p.n.e.). Po pewnym czasie Bóg posłał Nehemiasza, aby odbudować mury miejskie i oddać całe miasto Bogu.<br/>„W celu poświęcenia muru Jerozolimy odszukano lewitów, aby przybyli ze wszystkich swoich siedzib do Jerozolimy...” (Nehemiasza 12:27). – Slajd 34
35
Narodzenie Jezusa, Mesjasza (ok. 4 r. p.n.e.). Boża obietnica zesłania odkupiciela z trzeciego rozdziału Księgi Rodzaju wypełniła się.<br/>„Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, który jest Chrystusem, Panem” (Łukasza 2). – Slajd 35
36
Jezus zostaje ochrzczony przez Jana Chrzciciela (ok. 27 r.). Stało się to, by wypełnić Bożą obietnicę odkupienia, jak ogłosił Jan: <br/>„Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (Jana 1; Mateusza 3). – Slajd 36
37
Jezus ogłasza swoją służbę w synagodze (ok. 27 r.), gdzie czyta z Księgi Izajasza, oznajmia tym samym, że przyszedł Mesjasz.<br/>„Duch Pana nade mną, dlatego namaścił mnie, abym zwiastował ubogim Dobrą Nowinę. Posłał mnie, abym głosił więźniom uwolnienie...” (Łukasza 4; Izajasza 61). – Slajd 37
38
Jezus przekazuje Nikodemowi plan odkupienia: patrz, wierz i żyj! (ok. 28 r.). Jezus mówi Nikodemowi:<br/>„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego Jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (Jana 3). – Slajd 38
39
Jezus poprzez przypowieści naucza o miłości Boga do zgubionych (ok. 29 r.). Przypowieści Jezusa o zgubionej monecie i synu, nauczają o wielkiej Bożej miłości i pragnieniu przywrócenia ludzkości do relacji z Bogiem. <br/>„Cieszcie się razem ze mną, ponieważ znalazłam zgubioną drachmę. Taka też radość, mówię wam, będzie wśród aniołów Boga z powodu jednego grzesznika, który się nawraca” (Łukasza 15). – Slajd 39
40
Jezus wzbudza z martwych Łazarza, udowadniając tym samym, że jest Bogiem (ok. 30 r.). Było to po trzech dniach, odkąd ciało Łazarz zostało złożone w grobie.<br/>„Łazarzu, wyjdź na zewnątrz! Zmarły wyszedł, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz owiniętą chustą” ( Jana 11). – Slajd 40
41
Bóg obiecuje zesłać Ducha Świętego (ok. 30 r.). Jezus mówi, że ześle Ducha Świętego, który zamieszka w wierzących, by pomagać im prowadzić życie wypełnione mocą do świadczenia o Nim.<br/>„On Mnie uwielbi, bo z Mojego weźmie i wam objawi” (Jana 16). – Slajd 41
42
Jezus błogosławi Piotra i zapowiada ustanowienie Swojego Kościoła (ok. 30 r.). Jezus mówi Piotrowi, że ustanowi kościół założony na ofierze z Jego życia oddanego za grzechy ludzkości.<br/>„I Ja ci mówię: Ty jesteś Piotr i na tej skale zbuduję Mój Kościół, a potęga śmierci go nie zwycięży” (Mateusza 16). – Slajd 42
43
Jezus modli się za nas i za tych, którzy uwierzą (ok. 30 r.). Zanim Jezus poszedł na krzyż, aby umrzeć za grzechy ludzkości, modlił się za wszystkich, którzy uwierzą w Jego imię. Modlił się o to, żeby Bóg ich wzmocnił w walce z grzechem i atakami szatana.<br/>„Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, lecz abyś ich ustrzegł od złego” (Jana 17). – Slajd 43
44
Jezus zapowiada swoją śmierć za grzechy ludzkości, ale nikt tego nie rozumie (ok. 30 r.). Jezus po raz kolejny powiedział swoim uczniom, że przyszedł po to, aby umrzeć za grzechy ludzi, i że powstanie z martwych trzeciego dnia, aby wypełniła się obietnica z Księgi Rodzaju 3.<br/>„Odtąd zaczął Jezus otwarcie mówić swoim uczniom, że musi iść do Jerozolimy i wiele wycierpieć...” (Mateusza 16; Izajasza 42). – Slajd 44
45
Sługa Mesjasz wjeżdża do Jeruzalem (ok. 30 r.). Jezus wjechał do Jeruzalem na ośle, aby wypełniły się słowa z proroctwa Zachariasza, kiedy ludzie wołali na ulicach: <br/>„Hosanna Synowi Dawida! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pana! Hosanna na wysokościach!” (Mateusza 21; Zachariasza 9). – Slajd 45
46
Jezus obchodzi Święto Paschy (ok. 30 r.). Jezus ustanowił dla wierzących nowe przymierze. Teraz Bóg może przebaczyć grzechy wierzących, ponieważ ofiara Jego złamanego za grzech ciała i przelanej krwi została złożona.<br/>„To jest Moje ciało, które za was będzie wydane [...]. Ten kielich to Nowe Przymierze w Mojej krwi która za was będzie wylana” (Łukasza 22). – Slajd 46
47
Jezus modli się w Ogrodzie Getsemane (ok. 30 r.). Jezus z wielkim bólem modlił się, zanim poszedł na krzyż, by umrzeć za nasze grzechy. <br/>„Abba, Ojcze, Ty wszystko możesz, zabierz ode Mnie ten kielich. Lecz niech się stanie nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty” (Marka 14). – Slajd 47
48
Judasz zdradza Jezusa (ok. 30 r.). Judasz za trzydzieści srebrnych monet zdradził swojego Pana. Kiedy jednak zdał sobie sprawę z tego, co zrobił, odszedł i powiesił się.<br/>„Wzięli trzydzieści srebrników, cenę za tego, którego wyceniono, który został wyceniony przez synów Izraela i dali je za pole garncarza, jak nakazał mi Pan” (Mateusza 27). – Slajd 48
49
Jezus zostaje ukrzyżowany – „Wykonało się!” (ok. 30 r.). Obietnica dana w Księdze Rodzaju 3, że Bóg odkupi ludzkość do relacji z Sobą wypełniła się. Dwa najważniejsze słowa w całej Biblii to: „Wykonało się!”. Wszystkie proroctwa Biblii na temat Jezusa, cierpiącego Mesjasza i Bożego Odkupiciela wypełniły się w momencie wypowiedzenia tych słów (Jana 19). – Slajd 49
50
Jezus zostaje przez Boga wzbudzony z martwych (ok. 30 r.). Trzeciego dnia po śmierci Jezusa Bóg wzbudza Go do życia, by wypełniły się Pisma i to, co powiedział Jezus:<br/>„Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie” (Łukasza 24).<br/>Kara za grzech została zapłacona, a moc grobu przezwyciężona, kiedy Bóg wzbudził Jezusa z martwych. – Slajd 50
51
Jezus w drodze do Emaus (ok. 30 r.). Dwóch uczniów szło do Emaus, kiedy spotkał ich Jezus i zaczął tłumaczyć im wszystko, co zostało o Nim zapisane w Pismach.<br/>„Zaczynając od Mojżesza i wszystkich proroków, wyjaśnił im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego” (Łukasza 24). – Slajd 51
52
Jezus powierza uczniom tzw. wielkie posłannictwo (ok. 30 r.). To jest najważniejsze posłannictwo kiedykolwiek przekazane ludzkości.<br/>„Idąc więc, czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mateusza 28). – Slajd 52
53
Jezus wstępuje do nieba – obietnica mocy i obietnica powrotu (ok. 30 r.). Zanim Jezus odszedł do nieba, powiedział uczniom, że mają świadczyć o Nim. Obiecał też, że ześle Ducha Świętego, aby dać im moc do świadczenia o Jego imieniu. Potem anioł każe im działać, ponieważ Jezus przyjdzie ponownie. <br/>„[...] ale gdy Duch Święty zstąpi na was, weźmiecie Jego moc i będziecie Moimi świadkami...” (Dzieje Apostolskie 1). – Slajd 53
54
Duch Święty zstępuje w Dniu Pięćdziesiątnicy, Ewangelia jest zwiastowana przez Piotra i trzy tysiące Żydów zostaje zbawionych (ok. 30 r.). W Dniu Pięćdziesiątnicy Piotr zwiastuje Ewangelię o Jezusie Chrystusie i tego dnia nawraca się trzy tysiące ludzi.<br/>„Nawróćcie się i niech każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie waszych grzechów, a weźmiecie dar Ducha Świętego” (Dzieje Apostolskie 2). – Slajd 54
55
Szczepan zostaje pierwszym męczennikiem, Saul obserwuje jego śmierć (ok. 31 r.). Szczepan był pierwszym, który umarł dla Ewangelii Jezusa Chrystusa, podczas gdy młody człowiek imieniem Saul obserwował to i słyszał zawołanie Szczepana:<br/>„Panie, nie pamiętaj im tego grzechu. Po tych słowach skonał” (Dzieje Apostolskie 7). – Slajd 55
56
Szaweł się nawraca i odtąd używa imienia Paweł (ok. 34 r.). Wielki prześladowca kościoła, Szaweł, nawrócił się na drodze do Damaszku, kiedy spotkał Jezusa.<br/>„Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz? Zapytał więc: Kto Ty jesteś, Panie? On odpowiedział: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz (Dzieje Apostolskie 9). – Slajd 56
57
Piotr zanosi Ewangelię do pogan (ok. 37 r.). Piotr został posłany, by zwiastować Ewangelię Korneliuszowi – poganinowi. Bóg oferuje Ewangelię nie tylko Żydom, ale całemu światu.<br/>„Bóg pokazał mi, że nie wolno żadnego, człowieka nazywać skalanym lub nieczystym” (Dzieje Apostolskie 10). – Slajd 57
58
Era łaski zastępuje erę zakonu. Ewangelia Jezusa Chrystusa jest teraz dostępna dzięki łasce, a nie prawu czy dobrym uczynkom.<br/>„Jeśli więc swoimi ustami wyznasz, że Panem jest Jezus, i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił Go z martwych, będziesz zbawiony” (Rzymian 10). – Slajd 58
59
Apostoł Paweł pisze, że Bóg obiecał, iż w oznaczonym czasie, cały Izrael będzie zbawiony (ok. 57 r.). Opiera swoje słowa na proroctwie Izajasza, który zapowiedział, że w Bożym czasie, cały naród izraelski uwierzy w Jezusa Chrystusa.<br/>„I w ten sposób cały Izrael będzie zbawiony, tak jak napisano: Przyjdzie z Syjonu Wybawiciel i odwróci bezbożności od Jakuba. A to będzie Moje Przymierze z nimi...” (Rzymian 11). – Slajd 59
60
Tajemnica Ewangelii ukryta od początku czasu zostaje teraz objawiona ludzkości i można ją przyjąć przez wiarę (ok. 57 r.). <br/>„[...] według objawienia tajemnicy od wieków zachowanej w milczeniu, ale teraz według polecenia odwiecznego Boga przez pisma prorockie ujawnionej wszystkim narodom, żeby je skłonić do posłuszeństwa wiary” (Rzymian 16). – Slajd 60
61
Paweł umiera w Rzymie, skazany za zwiastowanie Ewangelii o Jezusie Chrystusie (ok. 66 r.).<br/>„Ja bowiem już jestem składany w ofierze i czas mojego odejścia nadszedł. Dobrą walkę stoczyłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem” (2 Tymoteusza 4). – Slajd 61
62
Piotr zostaje stracony w Rzymie za zwiastowanie Ewangelii o Jezusie Chrystusie (ok. 67 r.).<br/>„Daliśmy wam poznać moc i przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa nie dlatego, że ulegliśmy sprytnie wymyślonym mitom, lecz dlatego, że staliśmy się naocznymi świadkami Jego wielkości” (2 Piotra1). – Slajd 62
63
Jan zostaje zesłany na wyspę Patmos i pisze listy do siedmiu zborów w Azji (ok. 90 r.). Został zesłany z powodu zwiastowania Ewangelii o Jezusie Chrystusie. Tam też Bóg daje mu wizje dotyczące czasów ostatecznych i pisze księgę zwaną Apokalipsa, skierowaną do siedmiu zborów w Azji.<br/>„To, co widzisz, zapisz na zwoju i poślij do siedmiu Kościołów” (Apokalipsa 1). – Slajd 63
64
Rozpocznie się wielkie prześladowanie, wielu ludzi umrze. Wielki ucisk będzie trwał trzy i pół roku. Szatan otrzyma pozwolenie, by terroryzować resztkę wierzących i całą ziemię.<br/>„I oddadzą jej [Bestii] pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi, każdy, którego imię nie jest zapisane od założenia świata w księdze życia zabitego Baranka” (Apokalipsa 13). – Slajd 64
65
Jezus powróci w Mocy. Szatan, Bestia i fałszywy prorok będą pokonani. Jezus przybędzie na białym koniu z armią aniołów i świętymi, i pokonają szatana, Bestię i fałszywego proroka.<br/>„A na Jego szacie i na biodrze jest wypisane imię: Król królów i Pan panów” (Apokalipsa 19) – Slajd 65
66
Szatan będzie związany na tysiąc lat, a Chrystus przez tysiąc lat będzie panował. Szatan zostanie wrzucony do bezdennej otchłani. Ci, którzy umarli z powodu swojej wiary w Jezusa, będą z Nim panowali przez tysiąc lat.<br/>„I schwycił Smoka, Węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. I wrzucił go do otchłani, i zamknął ją, i opieczętował” (Apokalipsa 20). – Slajd 66
67
Bunt szatan zostanie stłumiony, a sam szatan wrzucony do jeziora ognia. Nastanie sąd wielkiego białego tronu. Kiedy szatan zostanie uwolniony z otchłani i będzie znowu przez jakiś czas zwodził ludzi, będzie pokonany ostatecznie przez Jezusa. Pojawi się wielki biały tron, a szatan i wszyscy niewierzący zostaną wrzuceni na zawsze do jeziora ognistego.<br/>„I inny zwój został otwarty, którym jest księga życia. I umarli zostali osądzeni na podstawie tego, co zostało zapisane w zwojach, według ich uczynków” (Apokalipsa 20). – Slajd 67
68
Jezus stworzy nową ziemię i nowe niebo. Bóg ustanowi swoje nowe królestwo na nowej ziemi na całą wieczność. <br/>„I otrze wszelką łzę z ich oczu, i śmierci już nie będzie ani żałoby, ani krzyku, ani bólu już nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły” (Apokalipsa 21). – Slajd 68
69
Jezus ustanowi swoje nowe królestwo i nową ziemię na zawsze.<br/>„I nic już nie będzie obłożone klątwą. A w mieście będzie tron Boga i Baranka, i Jego słudzy będą Mu służyć [...] i będą królować na wieki wieków” (Apokalipsa 22). – Slajd 69
70
Jezus powróci – przygotuj się na to! Może się to stać nawet dzisiaj. <br/>„Pan, Bóg duchów prorockich posłał swojego anioła, aby pokazać swoim sługom, co musi się stać wkrótce. Oto przyjdę wkrótce. Szczęśliwy ten, kto zachowuje słowa proroctwa tej księgi” (Apokalipsa 22). – Slajd 70
71
Uwaga: Tylko Bóg zna daty tych wydarzeń z Apokalipsy. Kolejność oraz interpretacje tych proroctw są szeroko dyskutowane i różne grupy chrześcijan mogą mieć odmienne opinie na ten temat. Dziel się historią Bożej obietnicy odkupienia pokazaną w Biblii od Księgi Rodzaju po Apokalipsę.<br/> © New Harvest Ministries International Inc. – Slajd 71