Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Proces Pawła przed Festusem i Agryppą

Paweł sądzony przez Festusa i Agryppę.
Przekazany przez Sweet Publishing
1
Po objęciu władzy przez Porcjusza Festusa żydowscy przywódcy poprosili go, aby sprowadził Pawła na proces do Jerozolimy (mieli zamiar urządzić po drodze zasadzkę i zabić go). Festus jednak zgodził się tylko na nowy proces w Cezarei. Wtedy Paweł bronił się przed zarzutami oskarżycieli: „Nie popełniłem żadnego przestępstwa przeciwko prawu żydowskiemu ani przeciwko świątyni, ani przeciwko cesarzowi rzymskiemu”.<br/> – Slajd 1
2
Festus, który chciał się przypodobać Żydom, zapytał go: „Czy chcesz udać się do Jerozolimy i tam zeznawać przede mną?”. – Slajd 2
3
Paweł odpowiedział: „Nie! Przysługuje mi prawo osądzenia mojej sprawy przez samego cesarza. Dobrze wiesz, że nie popełniłem żadnego przestępstwa. Jeśli dopuściłem się czynu zasługującego na śmierć, nie waham się umrzeć. Lecz jeśli jestem niewinny, nikt nie ma prawa wydać mnie na śmierć w ręce tych ludzi. Odwołuję się do cesarza!”. – Slajd 3
4
Po omówieniu tej sprawy z doradcami, Festus odpowiedział: „Odwołałeś się do cesarza, do cesarza się udasz!”. – Slajd 4
5
Po upływie kilku dni król Agryppa i jego siostra Berenike przybyli do Festusa, aby go przywitać. Rozmawiali o sprawie Pawła i wtedy Agryppa powiedział: „Chętnie posłucham tego człowieka”. Festus odpowiedział: „Dobrze, jutro go usłyszysz”. – Slajd 5
6
Następnego dnia Agryppa i Berenike uroczyście przybyli do sali przyjęć w towarzystwie dowódców wojskowych i wybitnych obywateli miasta. Przyprowadzono Pawła. Festus przemówił: „Oto człowiek, którego śmierci domagają się wszyscy Żydzi. Według mnie jednak nie popełnił on żadnego przestępstwa podlegającego karze śmierci. Ponieważ jednak odwołał się do cesarza, postanowiłem wysłać go do Rzymu. Nie wiem jednak, jakie postawić mu zarzuty przed władcą”.<br/> – Slajd 6
7
Paweł wystąpił i opowiedział o tym, jak na drodze do Damaszku spotkał Jezusa i stał się chrześcijaninem (Dzieje Apostolskie 26:1–23). – Slajd 7
8
Nagle Festus zawołał: „Oszalałeś, Pawle! Zbyt wielka wiedza sprawiła, że postradałeś zmysły”. – Slajd 8
9
Paweł odpowiedział: „Nie oszalałem, najdostojniejszy Festusie. To, co mówię, jest prawdą. Król Agryppa dobrze wie o tych sprawach. Królu Agryppo, czy wierzysz prorokom? Wiem, że wierzysz”. – Slajd 9
10
Agryppa przerwał mu: „Czy myślisz, że tak szybko zrobisz ze mnie chrześcijanina?”. – Slajd 10
11
Paweł odpowiedział: „Modlę się do Boga, abyście zarówno ty, jak i wszyscy słuchający mnie tutaj, prędzej czy później mogli stać się takimi jak ja, oczywiście z wyjątkiem tych kajdan”. – Slajd 11
12
Po tych słowach król, gubernator, Berenike i wszyscy pozostali powstali i wyszli. A kiedy odchodzili, mówili między sobą zgodnie: „Ten człowiek nie uczynił niczego zasługującego na śmierć ani na więzienie”. Agryppa powiedział do Festusa: „Gdyby się nie odwołał do cesarza, można by go było uwolnić”.<br/> – Slajd 12
13
Slajd 13