Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Paweł aresztowany w Jerozolimie

Paweł fałszywie oskarżony i aresztowany w Jerozolimie.
Przekazany przez Sweet Publishing
1
Kiedy Paweł wrócił do Jerozolimy, dowiedział się od Jakuba o fałszywych pogłoskach na swój temat, według których miał zachęcać Żydów mieszkających wśród pogan do odrzucenia Prawa Mojżeszowego oraz ignorowania żydowskich tradycji. – Slajd 1
2
Aby pokazać, że tak nie jest, Paweł wraz z innymi czterema mężczyznami poszedł do świątyni i poddał się rytuałowi oczyszczenia. – Slajd 2
3
Po siedmiu dniach jacyś Żydzi z Azji zobaczyli Pawła z Trofimem, poganinem z Efezu i błędnie sądzili, że Paweł wprowadził go do tej części świątyni, gdzie poganom przebywać nie można. Bardzo szybko Żydzi ci podburzyli tłum. – Slajd 3
4
Rzucili się na Pawła i zaczęli krzyczeć: „Izraelici! Pomóżcie nam! Człowiek ten nastawia wszystkich przeciwko naszemu narodowi, Prawu i świątyni. Na domiar złego wprowadził tu pogan, przez co zbezcześcił to święte miejsce“. – Slajd 4
5
Pawła wywleczono ze świątyni i natychmiast zatrzaśnięto za nim bramy. A gdy mieli go już zabić, wiadomość o rozruchach w całej Jerozolimie dotarła do trybuna, czyli dowódcy rzymskiego oddziału. On szybko zebrał żołnierzy oraz podległych sobie dowódców – setników i wszyscy razem wbiegli w tłum. – Slajd 5
6
Kiedy tłum zobaczył zbliżających się żołnierzy, przestano bić Pawła. Trybun aresztował Pawła, zakuł w podwójne kajdany i rozkazał zabrać go do koszar. Tłum zaś podążał za nim i wołał: „Precz z nim, zabić go!”. – Slajd 6
7
Tuż przed wejściem do koszar, Paweł zapytał, czy może coś powiedzieć. Trybun zaś odpowiedział: „Mówisz po grecku? Nie jesteś zatem Egipcjaninem, który wywołał powstanie, a potem z czterema tysiącami buntowników wycofał się na pustynię?”. „Nie – odpowiedział Paweł – ja jestem Żydem z Tarsu w Cylicji”. Wtedy dowódca zgodził się, aby Paweł przemówił, a tłum się uspokoił.<br/> – Slajd 7
8
Paweł opowiedział o tym, jak został wychowany i nauczany przez Gamaliela w Jerozolimie, o tym, że prześladował chrześcijan, ale potem objawił mu się Jezus na drodze do Damaszku, on zaś zwrócił się do Niego, by odpuścił mu grzechy i został ochrzczony.<br/> – Slajd 8
9
Kiedy Paweł mówił o tym, że Bóg posłał go, aby przekazał Dobrą Nowinę o Jezusie poganom, tłum zaczął się burzyć. Ludzie zaczęli krzyczeć, wymachiwali ubraniami i zdenerwowani rzucali piach w powietrze. – Slajd 9
10
Trybun zabrał Pawła do koszar i rozkazał biczowaniem wydobyć z niego zeznania oraz przyznanie się do winy. – Slajd 10
11
Wtedy Paweł zapytał stojącego obok setnika: „Czy wolno wam biczować rzymskiego obywatela i to bez wyroku sądowego?” (Obywateli rzymskich nie można było ukarać bez wcześniejszego procesu). – Slajd 11
12
Kiedy usłyszał to setnik, poszedł do trybuna i zapytał: „Co chcesz zrobić? Ten człowiek to Rzymianin!”. – Slajd 12
13
Trybun podszedł do Pawła i zapytał: „Naprawdę jesteś Rzymianinem?”. „Tak” – odpowiedział Paweł. „Mnie rzymskie obywatelstwo kosztowało majątek” – powiedział trybun. „A ja mam je od urodzenia” – odpowiedział Paweł. Po tych słowach natychmiast został rozwiązany. – Slajd 13
14
Następnego dnia, chcąc się dowiedzieć, o co chodzi w tej sprawie, trybun zarządził zebranie arcykapłanów i Rady Najwyższej, sprowadził Pawła i postawił go przed nimi. – Slajd 14
15
„Bracia – rozpoczął Paweł – aż do dnia dzisiejszego mam czyste sumienie przed Bogiem”. Na te słowa arcykapłan Ananiasz kazał stojącym obok Pawła uderzyć go w twarz. Paweł zaś zapytał: „Jakim ty jesteś sędzią? Sądzisz mnie na podstawie Prawa Mojżeszowego, a jednocześnie łamiesz je, każąc mnie bić?!”. – Slajd 15
16
Paweł wiedział, że niektórzy członkowie Rady Najwyższej byli saduceuszami, a inni faryzeuszami, dlatego zawołał: „Bracia! Jestem faryzeuszem i jestem sądzony dlatego, że wierzę w zmartwychwstanie”.<br/> – Slajd 16
17
Pomiędzy członkami Sanhedrynu powstał spór. Saduceusze bowiem, w przeciwieństwie do faryzeuszy, nie wierzą w zmartwychwstanie, w aniołów ani w ducha. Kiedy kłótnia stawała się coraz bardziej zawzięta, trybun, obawiając się, aby nie rozszarpano Pawła, rozkazał żołnierzom zabrać go i zaprowadzić do koszar.<br/> – Slajd 17
18
W nocy Pawłowi ukazał się Pan i powiedział: „Odwagi! Tak jak zaświadczyłeś o mnie tutaj w Jerozolimie, tak musisz to uczynić i w Rzymie”.<br/> – Slajd 18
19
Następnego dnia zebrała się grupa czterdziestu Żydów, którzy złożyli przysięgę, że nie będą ani jeść, ani pić, dopóki nie zabiją Pawła. – Slajd 19
20
Ludzie ci poszli do arcykapłanów i starszych i powiedzieli: „Złożyliśmy przysięgę, że nie weźmiemy nic do ust, dopóki nie zabijemy Pawła. Poproście więc trybuna, aby jeszcze raz przyprowadził Pawła na posiedzenie Najwyższej Rady, a my go zabijemy w drodze”. – Slajd 20
21
O planach zamachu dowiedział się jednak siostrzeniec Pawła. Przyszedł więc do koszar i uprzedził go o tym. On zaś przywołał jednego z setników i powiedział: „Zaprowadź tego chłopca do trybuna, ma on dla niego ważną informację”.<br/> – Slajd 21
22
Kiedy trybun usłyszał o tym spisku, przywołał dwóch setników i rozkazał: „Na dziewiątą wieczorem przygotujcie 200 żołnierzy, 200 oszczepników i 70 jezdnych. Wyruszą do Cezarei. Przygotujcie też konia dla Pawła i bezpiecznie doprowadźcie go do namiestnika Feliksa. Przekazał im też list”. – Slajd 22
23
„Klaudiusz Lizjasz najdostojniejszemu namiestnikowi Feliksowi przesyła pozdrowienia. Tego człowieka pochwycili Żydzi, a gdy już mieli go zabić, uwolniłem go, dowiedziawszy się, że jest obywatelem rzymskim. Postawiłem go przed ich Radą Najwyższą i stwierdziłem, że jest oskarżony o sporne zagadnienia dotyczące ich Zakonu, lecz nie ciąży na nim żadne przestępstwo zasługujące na karę śmierci lub więzienia. A gdy mi doniesiono, że się przygotowuje zamach na jego życie, natychmiast wysłałem go do ciebie, oskarżycieli zaś powiadomiłem, aby przed tobą powiedzieli, co mają przeciwko niemu”. – Slajd 23
24
Tej nocy żołnierze odprowadzili Pawła do Antipartis. Sami wrócili rano do koszar, a jeźdźcom kazali eskortować go do Cezarei. Tam gubernator oświadczył Pawłowi: „Przesłucham cię, gdy przybędą twoi oskarżyciele”. – Slajd 24
25
Slajd 25