Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Mojżesz i Przybytek Pana

Mojżesz zleca wybudowanie Przybytku.
Przekazany przez Sweet Publishing
1
Kiedy Mojżesz przebywał na górze Synaj, Bóg dał mu instrukcje budowy pomieszczenia, w którym będzie On przebywał pośród ludu. – Slajd 1
2
Pomieszczenie to miało być nazwane Przybytkiem i wykonane z materiałów, które można spakować oraz przenieść w inne miejsce podczas wędrówki po pustyni. – Slajd 2
3
Do jego wykonania będą potrzebne drogocenne materiały: szlachetne metale i kamienie, drewno, farbowane skóry, drogie tkaniny. Kiedy Hebrajczycy opuszczali Egipt, otrzymali od Egipcjan drogocenne rzeczy. Czy będą jednak chętni, aby teraz oddać je Bogu? – Slajd 3
4
Wyjścia 35:4–29: Kiedy Mojżesz zszedł z góry Synaj, powiedział ludziom: „Każdy chętny niech przyniesie dar na budowę Przybytku. Zbierzcie szlachetne metale i kamienie, mocne drewno akacjowe i tkaniny. Potrzebujemy również uzdolnionych pracowników”. – Slajd 4
5
Każdego ranka ludzie chętnie przynosili swoje dary na budowę Przybytku. Oddawali biżuterię, przedmioty zrobione ze złota, srebra i brązu, a także kozią sierść, skóry i drewno akacjowe.<br/> – Slajd 5
6
Ludzie z radością oddawali drogocenne tkaniny, przędzę: fiolet, szkarłat, karmazyn i bisior. Inni zaś przynosili olej z oliwek, przyprawy i szlachetne kamienie.<br/> – Slajd 6
7
Wyjścia 35:30–35: Bóg powiedział Mojżeszowi, że odpowiedzialnymi za budowę i wykończenie przybytku mają być Besaleel i Oholiab. Byli oni napełnieni Duchem Bożym, aby sprawnie zaplanować i wykonać wszystkie prace w metalu, drewnie i innych materiałach. – Slajd 7
8
Wyjścia 36:1–7: Dołączyli do nich również inni uzdolnieni rzemieślnicy, aby wykonać wszystko, czego oczekiwał Bóg. – Slajd 8
9
Każdego ranka ludzie przynosili swoje dary. Wkrótce było tego więcej niż potrzeba i Mojżesz zakończył zbiórkę.<br/> – Slajd 9
10
Wyjścia 38:9–20: Zgodnie z Bożym nakazem wokół Przybytku (Namiotu Spotkania) miał rozciągać się obszerny dziedziniec. Na dłuższym jego boku stało 20 drewnianych słupów. Ich podstawy wykonane były z brązu. Haczyki tych słupów i klamry były ze srebra. Pomiędzy słupami rozciągnięte były zasłony ze skręconego bisioru. – Slajd 10
11
Wejście do Przybytku miało być zawsze zwrócone na wschód. Kotara bramy dziedzińca była wzorzyście haftowana z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i ze skręconego bisioru. – Slajd 11
12
Na dziedzińcu stał Przybytek (13,5 x 4,5 metra). Zbudowano solidną drewnianą konstrukcję, którą okryto zasłonami. Pierwsza zasłona była utkana ze skręconego bisioru, z fioletowej i szkarłatnej purpury, z karmazynu. Na tej zasłonie wyhaftowano cheruby. Nad nią znajdował się namiot z koziej sierści. Trzecią warstwę wykonano ze skór baranich barwionych na czerwono. Na wierzch położono jeszcze nakrycie ze skór borsuczych. – Slajd 12
13
Wyjścia 36:<br/>Przybytek miał być podzielony na dwie części: Miejsce Święte i Miejsce Najświętsze. Pomieszczenia przedzielone były grubą zasłoną z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i ze skręconego bisioru, z wyhaftowanymi postaciami cherubów. Do Miejsca Świętego mogli wchodzić tylko kapłani.<br/> – Slajd 13
14
Nikt nie mógł wejść za zasłonę do Miejsca Najświętszego oprócz najwyższego kapłana, czyli arcykapłana. On zaś mógł to uczynić tylko raz w roku, aby wnieść tam krew ofiary przebłagalnej za grzech ludu (w Dzień Pojednania). – Slajd 14
15
Wyjścia 37:1–9:<br/>Jedynym przedmiotem, który miał się znaleźć w Miejscu Najświętszym była Arka (Skrzynia Przymierza), zrobiona z drewna akacjowego i pokryta zewnątrz oraz wewnątrz złotem. Wieko tej skrzyni (pokrywa przebłagania) wykonane było ze szczerego złota. Na nim znajdowały się dwa cheruby twarzami zwrócone do siebie. Ich skrzydła rozpostarte do góry nad wiekiem stykały się ze sobą – był to Boży tron. – Slajd 15
16
Skrzynia Przymierza miała również cztery złote pierścienie i dwa drążki z drewna akacjowego pokryte złotem. Kapłani używali ich do transportu Skrzyni podczas wędrówki. – Slajd 16
17
Wyjścia 37:10–16:<br/>Z drewna akacjowego wykonano także stół i pokryto go złotem. Miał on złote drążki do noszenia, złote talerze i złote miski. Znajdował się on w Miejscu Świętym. Na stole co tydzień umieszczano 12 świeżych bochenków chleba. Ich ilość wskazywała na 12 plemion Izraela. – Slajd 17
18
Ze złota wykonano również siedmioramienny świecznik, który oświetlał Miejsce Święte. – Slajd 18
19
Wyjścia 37:25–29:<br/>Kolejnym przedmiotem, który znajdował się w Miejscu Świętym był złoty ołtarz. Każdego ranka i wieczora kapłani zapalali na nim kadzidło (żywicę, onychę, wonną galbanę i czyste kadzidło). Jego woń miała uwielbić Boga.<br/> – Slajd 19
20
Wyjścia 38:8:<br/>Przed odprawianiem służby w Przybytku każdy kapłan miał obmyć ręce i nogi. W tym celu wykonano wielką kadź miedzianą, którą umieszczono na dziedzińcu przed wejściem do Miejsca Świętego. – Slajd 20
21
Wyjścia 38:1–7:<br/>Na dziedzińcu znajdował się też ołtarz o przekroju kwadratu, wykonany z drewna akacjowego, pokryty miedzią. Na każdym jego narożniku znajdował się róg, były także pierścienie i drążki do przenoszenia. – Slajd 21
22
Na ołtarzu składano ofiary ze zwierząt – samców bez skazy – cieląt, owiec, kóz (lub ptaków, jeśli ofiarodawca był biedny). Osoba, która przynosiła zwierzę, miała na nim położyć swoją rękę, aby pokazać, że składa je, by pojednać się z Bogiem (Kapłańska 1:4). – Slajd 22
23
Zwierzęta miały być zabite, a ołtarz pokropiony ich krwią. Krew miała być przelana, aby Bóg wybaczył grzech żałującej za niego osoby. Później tłuszcz zwierzęcia (albo całe zwierzę, w zależności od ofiary) miał być spalony na ołtarzu. – Slajd 23
24
Wyjścia 39<br/>Szaty kapłanów miały być zrobione z białej tkaniny. Dodatkowo arcykapłan nosił niebieską tunikę bez rękawów.<br/> – Slajd 24
25
Dzwoneczki ze szczerego złota oraz jabłuszka granatu z purpury umieszczone były na dolnych brzegach płaszcza. Kiedy arcykapłan wchodził do Miejsca Najświętszego, obecni na zewnątrz słyszeli odgłos dzwoneczków. Było to dla nich dowodem, że arcykapłan jeszcze żyje. – Slajd 25
26
Na tunikę arcykapłan ubierał efod ze złota, fioletowej i czerwonej purpury, karmazynu i skręconego bisioru. Było to bardzo kunsztowne dzieło tkackie. Efod składał się z dwóch kawałków połączonych na ramionach złotymi klamrami. W klamrach znajdowały się kamienie onyksowe z wyrytymi na nich imionami synów Izraela.<br/> – Slajd 26
27
Głowa arcykapłana była opasana turbanem z drogocennej tkaniny. – Slajd 27
28
Na jego czole, na turbanie znajdował się diadem – złota tabliczka, na której był wyryty napis: „Poświęcony Panu” (Święty dla Jahwe). – Slajd 28
29
Arcykapłan nosił też specjalny napierśnik. Osadzone w nim były drogocenne kamienie. Na każdym z nich wyryte było imię jednego z dwunastu plemion Izraela (lista tych kamieni znajduje się w Księdze Wyjścia 39:10–13). – Slajd 29
30
Wyjścia 40:<br/>Kiedy wszystko było gotowe, Namiot Spotkania został rozłożony w środku obozu. Po każdej jego stronie obozowały trzy plemiona Izraela. Do Przybytku wniesiono przedmioty liturgiczne (ołtarze, stół itd.) – Slajd 30
31
Do Skrzyni Przymierza Mojżesz włożył tablice kamienne z przykazaniami, a później przykrył je wiekiem. – Slajd 31
32
Kiedy wszystko zostało umieszczone we właściwym miejscu, a Aaron i jego synowie obmyli się i ubrali swoje szaty, wtedy chwała Boża wypełniła Namiot Spotkania. – Slajd 32
33
W ciągu dnia nad Namiotem był obecny Boży obłok, a w nocy słup ognia. Kiedy obłok podnosił się, Izraelici rozkładali na części Przybytek i wędrowali dalej po pustyni. Później znów rozkładali obóz i Przybytek. A Bóg był z nimi, gdziekolwiek się przemieścili. – Slajd 33
34
Slajd 34