Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Daniel w jaskini lwów

Daniel nie zaprzestaje modlitwy do Boga, więc zostaje wrzucony do jaskini z lwami.
Przekazany przez Moody Publishers
1
Kiedy Medowie i Persowie podbili imperium babilońskie, rozszerzyli swoje panowanie na niemal cały świat Starego Testamentu. – Slajd 1
2
Dariusz, król tej rozległej krainy, wybrał ponad stu książąt, którzy mieli mu pomagać w rządzeniu ludem. Król Dariusz bardzo szanował inteligencję innych ludzi. – Slajd 2
3
Daniel, z powodu swej wielkiej mądrości, był ulubieńcem króla. Otrzymał też władzę nad wszystkimi innymi książętami. Tylko król mógł powiedzieć Danielowi, co ma robić. – Slajd 3
4
Ze względu na pozycję Daniela w królestwie, inni książęta żywili do niego urazę. Zazdrość sprawiła, że stali się zgorzkniali i spiskowali, aby się go pozbyć. – Slajd 4
5
Gdyby Daniel zniknął, jeden z nich zostałby postawiony na jego miejscu. – Slajd 5
6
Książęta zaczęli więc szpiegować Daniela. Obserwowali każdy jego ruch. Mieli nadzieję, że ich przywódca zrobi coś złego, a oni powiedzą o tym królowi. – Slajd 6
7
Jednak Daniel był dobrym człowiekiem. Dzień po dniu żył tak, jak Pan chciał, aby żył, a książęta byli bardzo rozczarowani, nie znajdując nic złego w postępowaniu Daniela. – Slajd 7
8
Szpiegowanie Daniela okazywało się stratą czasu. Aby pozbawić tego człowieka jego pozycji i władzy, książęta musieli wymyślić jakiś podstęp... – Slajd 8
9
Musieli zrobić coś, by zmusić Daniela do nieposłuszeństwa królowi! Nie minęło wiele czasu, a ci źli ludzie wpadli na pewien podstępny pomysł. – Slajd 9
10
Książęta zebrali się pod pałacem i poprosili o pozwolenie na stawienie się przed królem. – Slajd 10
11
Król zdziwił się, gdy usłyszał ich prośbę. Coś takiego nie było wcale powszechne, gdyż władcy prowincji byli zwoływani razem tylko na mocy królewskiego dekretu. – Slajd 11
12
Król był jednak ciekawy, czego chcieli książęta. To musi być bardzo ważne – pomyślał – inaczej książęta nigdy nie odważyliby się prosić o coś takiego. – Slajd 12
13
Król pozwolił im więc przyjść do siebie, a ten, który został wybrany, by przemówić w imieniu grupy, wystąpił naprzód ze zwyczajowym pozdrowieniem. – Slajd 13
14
„Królu Dariuszu, żyj wiecznie” – rozpoczął, a następnie powiedział królowi, że wszyscy książęta królestwa pragną, aby nowe prawo zostało ustanowione jako wyraz szczególnej czci dla ich ukochanego władcy. – Slajd 14
15
Nikt w całym królestwie nie miał modlić się do nikogo – ani do Boga, ani do człowieka – przez 30 dni, tylko do króla. A jeśli ktoś złamie to prawo, zostanie wrzucony do jaskini lwów. – Slajd 15
16
Królowi Dariuszowi taka propozycja bardzo schlebiała. Nie przyszło mu nawet do głowy, że Daniel mógł zostać pominięty w planowaniu nowego prawa, więc podpisał dekret i uczynił go prawem. – Slajd 16
17
Kiedy Daniel usłyszał o tym prawie, wiedział w swoim sercu, że to pułapka, która została zastawiona na niego. – Slajd 17
18
Wiedział, że następnym razem, gdy padnie na kolana przed otwartym oknem, by prosić Boga o prowadzenie i dalsze błogosławieństwo, ludzie, którzy uknuli ten spisek, doniosą na niego królowi. – Slajd 18
19
Daniel mógł zamknąć okno i modlić się do Boga w tajemnicy. Jednak czuł, że takie postępowanie byłoby tchórzostwem. Wiedział też, że bez względu na wszystko, Boża wola w jego życiu musi być wypełniona. – Slajd 19
20
Daniel kontynuował więc modlitwę przed otwartym oknem, tak jak robił to wcześniej. – Slajd 20
21
I to był moment, na który czekali książęta. Daniel złamał prawo! Zgodnie z podpisanym przez króla dekretem, miał zostać rzucony lwom na pożarcie! – Slajd 21
22
Kiedy książęta udali się do króla i zażądali, by Daniel został wrzucony do jaskimi z lwami, król Dariusz zdał sobie sprawę z okrutnego celu ich prawa. To nie było prawo ku czci króla. Była to intryga mająca na celu pozbycie się Daniela. – Slajd 22
23
Król Dariusz bardzo lubił Daniela. Uważał go za godnego zaufania przyjaciela i bardzo polegał na osądzie tego mądrego człowieka. Jednak teraz znalazł się w trudnej sytuacji. – Slajd 23
24
Zgodnie z prawem, Daniel musiał umrzeć. – Slajd 24
25
Król Dariusz spędził cały dzień na przeszukiwaniu ustaw w nadziei, że znajdzie sposób, by uratować przyjaciela, ale prawo było nieubłagane. Gdy król podpisał ustawę, nawet on sam nie mógł jej cofnąć. – Slajd 25
26
Tuż przed zachodem słońca król był zmuszony rozkazać, aby Daniel został pojmany i zabrany do miejsca, gdzie trzymano lwy. – Slajd 26
27
Zwierzęta szalały z głodu i cokolwiek im rzucono, natychmiast rozrywały to na strzępy. – Slajd 27
28
Król powiedział Danielowi, jak bardzo mu przykro, że dał się wplątać w intrygę, i że zgodnie z prawem Medów i Persów, nawet on sam nie może odwołać królewskiego dekretu. – Slajd 28
29
Potem Daniel został wrzucony do lwów. – Slajd 29
30
Przyniesiono następnie wielki kamień i umieszczono go nad otworem jaskini. – Slajd 30
31
Pieczęć króla została położona na zamknięciu jaskini, aby nikt nie odważył się jej otworzyć. – Slajd 31
32
Król wrócił do pałacu z bardzo ciężkim sercem. – Slajd 32
33
Przez całą noc rozmyślał o Danielu i zastanawiał się, czy kiedykolwiek jeszcze usłyszy jego głos. Myślał o tym, że Daniel musiał wiedzieć o prawie, a mimo to nie przestawał się modlić. Czy to możliwe, żeby Bóg ocalił Daniela od lwów? – Slajd 33
34
Kiedy promienie porannego słońca oznajmiły królowi Dariuszowi, że jego noc rozpaczy dobiegła końca, pośpiesznie ubrał się... – Slajd 34
35
... I pobiegł do miejsca, gdzie trzymano lwy. Rozkazał odsunąć kamień. – Slajd 35
36
Kamień został usunięty i król zawołał: „Danielu, sługo Boga żywego, czy twój Bóg uratował cię przed lwami?”. – Slajd 36
37
Król Dariusz słuchał z nadzieją, że usłyszy głos swego przyjaciela. <br/>„O królu, żyj wiecznie” – usłyszał dochodzący z jaskini głos. – Slajd 37
38
„Bóg mój posłał swego anioła i zamknął paszcze lwów. Nie wyrządziły mi krzywdy. Bóg uznał mnie za niewinnego przed Nim, a także przed tobą, królu”. – Slajd 38
39
Król ucieszył się słysząc głos Daniela i rozkazał, aby jego przyjaciel został natychmiast wyciągnięty z jaskini lwów. – Slajd 39
40
Następnie król wydał kolejne polecenie, aby niegodziwi książęta – ludzie, którzy spiskowali przeciwko Danielowi – zostali rzuceni lwom na pożarcie w miejsce Daniela. – Slajd 40
41
Następnie król podpisał inne prawo. To prawo mówiło, że wszyscy ludzie mają oddawać cześć i okazywać szacunek Bogu Daniela, ponieważ On jest Bogiem żywym i trwającym na wieki. – Slajd 41
42
Królestwo Boże nie zostanie zniszczone i nigdy nie przeminie. Bóg ratuje i On zbawia. Czyni znaki i cuda w niebie i na ziemi. On wyratował Daniela z mocy lwów (por. Daniela 6:26–27). – Slajd 42
43
Slajd 43