Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Król Jojakim pali zwój Jeremiasza

Kiedy Baruch spisał proroctwo Jeremiasza i przekazał królowi Jojakimowi, ten spalił go.
Przekazany przez Sweet Publishing
1
Po śmierci złego władcy Amona, królem Państwa Południowego został Jozjasz. Kochał on Boga i był Mu posłuszny. – Slajd 1
2
Podczas jego panowania znaleziono w świątyni zaginiony zwój Prawa Bożego. Jozjasz rozkazał odczytać ten zwój mieszkańcom Judy. – Slajd 2
3
Bóg posłał proroka Jeremiasza, aby ostrzegał ludzi, że jeśli się nie nawrócą i nie będą Mu posłuszni, wtedy Pan pośle Babilończyków i Izraelici staną się ich niewolnikami. – Slajd 3
4
Pod naciskiem Jozjasza, Jeremiasza i innych zniszczono figurki bożków oraz miejsca ich kultu. Lud jednak nie nawrócił się do Boga całym swoim sercem. – Slajd 4
5
Jozjasz wyruszył do walki z faraonem Neko i został śmiertelnie raniony strzałą przez egipskiego łucznika. – Slajd 5
6
Zabrano go z pola bitwy do Jerozolimy, gdzie umarł. – Slajd 6
7
Faraon Neko ustanowił królem Judy Eljakima, zmieniając jego imię na Jojakim. Był on marionetką w ręku faraona. Robił to, co kazali mu Egipcjanie i płacił im wysoką daninę. – Slajd 7
8
Jojakim oddawał cześć fałszywym bożkom. Był też bezbożnym tyranem, który dopuszczał się strasznych grzechów i zbrodni. – Slajd 8
9
Lud odwrócił się od Boga. Jeremiasz ostrzegał, że jest niemądrze polegać na Egipcjanach i szukać w nich obrońców. Prorok głosił, że jeśli Izraelici się nie nawrócą, zostaną pokonani przez Babilończyków i zabrani do niewoli. – Slajd 9
10
W trzecim roku panowania Jojakim otrzymał wiadomość, że Egipcjanie zostali pokonani przez Babilończyków w bitwie pod Karkemisz (w 605 roku przed Chrystusem). – Slajd 10
11
Bóg kazał spisać Jeremiaszowi wszystkie proroctwa, które otrzymał od początku swej działalności. Jeremiasz dyktował Boże słowa swemu sekretarzowi, Baruchowi, a ten spisał je na zwoju. – Slajd 11
12
Wtedy to właśnie król babiloński Nabukadnessar najechał wybrzeże w okolicach Jerozolimy, aby zdobyć miasta filistyńskie, kontrolowane przez Egipt. – Slajd 12
13
Kiedy Baruch skończył spisywanie słów Jeremiasza, prorok powiedział do niego: „Mnie zabroniono wchodzić do świątyni Pana. Idź więc ty i odczytaj z tego zwoju słowa Pana. Uczyń to w dzień postu. Odczytaj je przy ludziach przychodzących z miast całej Judy!”. Baruch poszedł do komnaty kanclerza na górnym dziedzińcu świątyni i odczytał Boże słowo w obecności całego ludu. Później Baruch został zaproszony przez książąt Judy, aby odczytał im ten zwój. Gdy go przeczytał, książęta byli przerażeni i stwierdzili, że muszą o tym donieść królowi. Wiedzieli jednak, że król nie będzie z tego zadowolony, dlatego kazali się ukryć Baruchowi i Jeremiaszowi. – Slajd 13
14
Zwój przyniesiono królowi Jojakimowi, który przebywał w pałacu zimowym. Na palenisku płonął ogień. Jehudi, sługa króla, zaczął czytać.<br/> – Slajd 14
15
Gdy tylko Jehudi przeczytał trzy czy cztery kolumny, król odciął je nożem pisarskim. – Slajd 15
16
Jojakim wrzucał kawałek po kawałku w ogień płonący na palenisku, dopóki cały zwój nie spalił się. Elnatan, Delajasz i Gemariasz nalegali na króla, aby nie palił zwoju, jednak on ich nie usłuchał. W ten sposób wzgardził Bożym ostrzeżeniem. Kazał nawet dwom swoim sługom pojmać Jeremiasza i Barucha, ale Bóg dobrze ich ukrył. – Slajd 16
17
Tymczasem król Nebukadnessar pokonał miasta filistyńskie pod Aszkelon i wyruszył w kierunku Jerozolimy. – Slajd 17
18
Jojakim nie chciał, aby Jerozolima została zniszczona, dlatego poddał się Babilończykom i stał się ich sługą. – Slajd 18
19
Zapłacił im bardzo wysoką daninę ze skarbca i oddał drogocenne przedmioty ze świątyni. Niektórzy członkowie rodziny królewskiej zostali wzięci przez Babilończyków jako zakładnicy. – Slajd 19
20
Jojakim rządził Judą kolejne trzy lata, ale był lennikiem Babilończyków. Tymczasem Bóg kazał Jeremiaszowi jeszcze raz spisać wszystkie poprzednie słowa. Zapisany został nowy zwój (to on tworzy dzisiejszą biblijną księgę Jeremiasza).<br/> – Slajd 20
21
W 601 roku przed Chrystusem Babilończycy chcieli podbić Egipt, ale zostali pokonani. Mimo ostrzeżeń Jeremiasza, król Jojakim wypowiedział poddaństwo Babilończykom i stał się lennikiem Egiptu. Przez trzy lata Babilończycy nie reagowali na to. – Slajd 21
22
Jednak w 598 r. p.n.e. postanowili rozprawić się z buntownikiem, królem Judy. Wyruszyli i otoczyli Jerozolimę. Mieszkańcy zostali uwięzieni wewnątrz miasta. Oblężenie trwało trzy miesiące. – Slajd 22
23
Podczas tego oblężenia zmarł król Jojakim. Mieszkańcy Jerozolimy wyrzucili zwłoki króla poza mury. Mieli nadzieję, że w ten sposób zjednają sobie łaskę u wrogów. Ciało króla leżało tam aż do zakończenia oblężenia. – Slajd 23
24
Syn Jojakima, Jojakin (znany również jako Jechoniasz lub Koniasz) został koronowany na króla. Jednak po upadku miasta Babilończycy wzięli go do niewoli. – Slajd 24
25
Król Nebukadnessar uprowadził z Jerozolimy 10 tysięcy jeńców. Byli to książęta, ludzie bogaci, kowale, ślusarze i żołnierze. Nie pozostał tam nikt oprócz biedniejszych mieszkańców kraju. – Slajd 25
26
Zamiast Jojakina Nebukadnessar ustanowił królem jego stryja Mattaniasza. Zmienił przy tym jego imię na Sedecjasz. – Slajd 26
27
Slajd 27