Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Król Jehoszafat ufa Bogu i zwycięża

Król Jechoszafat zwrócił się do Boga o pomoc i zwyciężył bez walki.
Przekazany przez Sweet Publishing
1
Posłańcy ostrzegli króla Jehoszafata, że wielka nieprzyjacielska armia zbliża się do Judei od strony Morza Martwego. – Slajd 1
2
Ammonici, Moabici i Edomici połączyli swoje wojska i byli już w En Gedi na południe od Jeruzalem. – Slajd 2
3
Zaniepokojony Jehoszafat postanowił zapytać Boga, co powinien zrobić i zarządził post w całej Judzie. – Slajd 3
4
Mieszkańcy wszystkich miast w kraju zbierali się, żeby się modlić i prosić Boga o pomoc. – Slajd 4
5
Król Jehoszafat stanął na dziedzińcu Świątyni i modlił się: „Boże, jesteś tak potężny, kto może się Tobie sprzeciwić? Wierzymy, że w czasie nieszczęść takich jak wojna, zaraza czy głód, możemy wołać do ciebie i prosić o pomoc. Wierzymy, że wysłuchasz nas i uratujesz”. – Slajd 5
6
Wtedy Boży Duch spoczął na Lewicie Jachazielu, który ogłosił: „Posłuchajcie wszyscy. Tak mówi Bóg...” – Slajd 6
7
„Nie bójcie się tej wielkiej armii. Bitwa nie należy do was, ale do Boga”. – Slajd 7
8
„Jutro wyruszycie przeciwko nim i znajdziecie ich na końcu potoku przed pustynią Jeruel. Nie będziecie musieli z nimi walczyć. Zajmijcie tylko pozycje, stójcie i obserwujcie, jak Bóg będzie działał”. – Slajd 8
9
Ludzie słuchali. Kiedy król Jehoszafat pokłonił się twarzą do ziemi, wszyscy dołączyli do niego i głośno oddawali Bogu chwałę. – Slajd 9
10
Wcześnie rano wyruszyli w stronę pustyni Tekoa. Kiedy wyruszali, Jehoszafat stanął i powiedział: „Wierzcie Panu waszemu Bogu, a zwyciężycie! Wierzcie Jego prorokom i wszystko będzie dobrze!”. – Slajd 10
11
Po naradzie z przywódcami Jehoszafat zdecydował, że na czele armii pójdzie chór. Prowadził on armię śpiewając: „Boża miłość i łaska trwają na wieki”, chwaląc Boga i dziękując Mu. – Slajd 11
12
Kiedy Judejczycy śpiewali, Bóg sprawił, że ich wrogowie zaczęli walczyć między sobą. Ammonici i Moabici zaatakowali Edomitów i zabili ich. Wtedy Ammonici zaczęli walczyć z Moabitami. Walczyli zawzięcie i zniszczyli się nawzajem. – Slajd 12
13
Kiedy armia Judy dotarła na to miejsce, znalazła martwe ciała leżące na ziemi – nikt z nieprzyjaciół nie uciekł. – Slajd 13
14
Tak jak Bóg obiecał, to była Jego bitwa i Judejczycy nie musieli w niej walczyć. – Slajd 14
15
Zdobyli tyle łupów, że trzy dni zajęło im zebranie ich. – Slajd 15
16
Czwartego dnia zebrali się w dolinie, która została nazwana Doliną Błogosławieństwa, żeby dziękować Bogu i chwalić Go. – Slajd 16
17
Powrócili do Jerozolimy, pełni radości i prowadzeni przez Jehoszafata. Weszli do miasta przy akompaniamencie harf, lir i trąb. Skierowali się do Świątyni, żeby podziękować Bogu. – Slajd 17
18
Jehoszafat zaufał Bogu, że On pomoże mu zwyciężyć i to dało mu pokój. Niestety pod koniec swoich rządów Jehoszafat zaczął współpracować z Ochozjaszem, królem Izraela, który był bardzo złym człowiekiem. – Slajd 18
19
Zbudowali statki w Esjon-Geber, żeby pożeglować do Tarszyszu. Statki wyruszyły, żeby utworzyć nowe szlaki handlowe. – Slajd 19
20
Bóg wysłał proroka Eliezera z wiadomością do króla Jehoszafata: „Ponieważ sprzymierzyłeś się z królem Ochozjaszem, Bóg zniszczy efekty twojej pracy”. – Slajd 20
21
Statki zatonęły i nigdy nie dotarły do Tarszyszu. Zawsze lepiej jest ufać Bogu niż ludziom, zwłaszcza złym ludziom. – Slajd 21
22
Slajd 22