Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Pojednanie Jakuba z Ezawem

Przed spotkaniem z Ezawem Jakub walczy z nieznajomym.
Przekazany przez Sweet Publishing
1
Po opuszczeniu domu Labana, Jakub wędrował po pogórzu Gilead. Spotkał tam aniołów Bożych i stwierdził, że to obóz Boży, dlatego nazwał to miejsce Machanaim (czyli „obozy”). Jego brat bliźniak, Ezaw, mieszkał w krainie Edom, w górach Seir.<br/> – Slajd 1
2
Jakub wyprawił do Ezawa posłańców z taką wiadomością: „To mówi twój sługa Jakub: »Przebywałem w gościnie u Labana. Mam ze sobą bydło, osły, owce, kozy, niewolników i niewolnice. Mówię ci o tym, mój panie, bo liczę na to, że potraktujesz mnie łaskawie«”. – Slajd 2
3
Posłowie zaś wrócili do Jakuba z taką wiadomością: „Ezaw zdąża na spotkanie z tobą, a jest z nim 400 ludzi”. Wtedy Jakub się przestraszył.<br/> – Slajd 3
4
Podzielił tych, którzy z nim byli na dwa obozy. Pomyślał, że jeżeli Ezaw napadnie na jeden obóz, to drugi będzie miał czas, aby uciec. – Slajd 4
5
Potem Jakub modlił się: „Panie, powiedziałeś do mnie, żebym wrócił do mojej ziemi i ziemi moich krewnych, a będziesz mi błogosławił. Nie jestem godny wszystkich Twoich łask i okazanej mi wierności. Uratuj mnie przed Ezawem, bo boję się, że przyjdzie i zaatakuje mnie. Przecież Ty sam obiecałeś, że uczynisz moje potomstwo tak liczne, jak piasek morski, którego nie można zliczyć”. – Slajd 5
6
Jakub przygotował dar dla Ezawa: 200 kóz i 20 kozłów, 200 owiec i 20 baranów, 20 karmiących wielbłądzic wraz z ich młodymi, 40 krów i 10 byków, 20 oślic i 20 osłów. Powierzył te stada swoim służącym i posłał ich naprzód, jeden za drugim w pewnych odległościach od siebie. – Slajd 6
7
Służący spotykając Ezawa, mieli powiedzieć: „To jest dar posłany memu panu Ezawowi przez Jakuba, który podąża za nami”. – Slajd 7
8
Tej nocy Jakub przeprawił swoją rodzinę przez rzekę Jabbok i pozostał sam. – Slajd 8
9
I mocował się z nim ktoś, aż do świtu. A gdy zdał sobie sprawę, że go nie pokona, uderzył go w biodro i zwichnął mu staw biodrowy. Potem powiedział do Jakuba: „Puść mnie, bo już świta”. Ale Jakub odpowiedział: „Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz”. Wtedy postać ta powiedziała: „Nie będziesz się już nazywał Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, i zwyciężyłeś”. – Slajd 9
10
„Powiedz mi, jak masz na imię?” – zapytał Jakub. „Dlaczego mnie pytasz o imię?” – odpowiedział nieznajomy. Potem pobłogosławił Jakuba. Jakub nazwał to miejsce Penuel (co znaczy „oblicze Boga”), bo powiedział: „Tutaj oglądałem Boga twarzą w twarz, a jednak ocaliłem swoje życie”. Następnie Jakub zobaczył Ezawa, który nadciągał w jego stronę z 400 ludźmi. – Slajd 10
11
Jakub ustawił na przedzie służące z ich dziećmi, potem Leę i jej dzieci, a na końcu Rachelę z Józefem. – Slajd 11
12
Potem ruszył przed nimi, ale zanim zbliżył się do swojego brata, pokłonił mu się siedem razy aż do samej ziemi. – Slajd 12
13
Ezaw wybiegł mu na spotkanie, uściskał go, ucałował i obaj się rozpłakali. Potem Jakub przedstawił bratu swoją rodzinę i służących, mówiąc: „To dzieci, którymi Bóg łaskawie obdarował twego sługę”. – Slajd 13
14
Ezaw zapytał: „Co ma znaczyć cały ten twój obóz, który wcześniej spotkałem?”. „Posłałem go, aby zdobyć życzliwość w oczach mego pana” – odpowiedział Jakub. Ezaw nie chciał początkowo przyjąć tego daru, ale w końcu uległ Jakubowi. Potem zaś wyruszył w drogę powrotną. Myślał, że Jakub dołączy do niego później, w Edomie. – Slajd 14
15
Jakub jednak udał się do Sukkot. Tam zbudował sobie dom i szałasy dla swoich trzód. Stamtąd zaś wyruszył do Sychem, gdzie wzniósł ołtarz dla Boga. – Slajd 15
16
Potem Pan wezwał Jakuba, aby udał się do Betel, gdzie Bóg wcześniej obiecał mu ochronę. Jakub posłuchał i zbudował tam ołtarz poświęcony Bogu. Wtedy też Jakub polecił swoim domownikom i tym, którzy z nim byli, aby usunęli wszystkie obce bóstwa. Przekazano je Jakubowi wraz z kolczykami, które mieli w uszach. On zaś zakopał je pod dębem niedaleko Sychem. Potem Bóg powiedział Jakubowi, że będzie się nazywał Izrael. Obiecał mu też, że tę ziemię odda jemu i jego potomkom, z których powstanie naród. – Slajd 16
17
Następnie Jakub wyruszył na południe, a kiedy dotarł do Efraty (Betlejem), jego żona Rachela zaczęła rodzić. Poród okazał się ciężki. Urodziła syna, którego nazwali Beniamin, ale niestety wkrótce po porodzie Rachela zmarła. – Slajd 17
18
Pochowano ją w drodze do Efraty, a Jakub postawił na jej grobie pomnik. Teraz Jakub miał dwunastu synów. – Slajd 18
19
Potem Jakub przybył do swojego ojca, Izaaka, do Mamre. Kiedy umarł Izaak, pochowali go i opłakiwali obaj jego synowie, Ezaw i Jakub. – Slajd 19
20
Slajd 20