Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Powrót Ezdrasza do Jeruzalem

Ezdrasz powraca do Jeruzalem i namawia ludzi do posłuszeństwa Bożemu Prawu.
Przekazany przez Sweet Publishing
1
Ezdrasz był uczonym, znawcą Prawa Mojżeszowego i kapłanem. Mieszkał w Babilonie za czasów króla Artakserksesa. Postawił sobie za cel zbadać Prawo Pańskie, wprowadzić go w życie i nauczać Izraelitów jego zasad. Król przekazał Ezdraszowi list pozwalający jemu oraz innym izraelskim kapłanom i Lewitom powrócić do Jerozolimy. Ofiarował również na rzecz świątyni złoto i srebro, a także złote i srebrne naczynia. Ezdrasz zabrał ze sobą zwoje Prawa Bożego. Miał też ustanowić pisarzy i sędziów, którzy razem z nim będą nauczać oraz rozpatrywać sprawy ludu zgodnie z tym prawem. – Slajd 1
2
Przed wyruszeniem Ezdrasz zgromadził wszystkich nad rzeką, która wpada do Ahawy. Po dokonaniu przeglądu ludu i kapłanów zauważył, że brakuje tam Lewitów oraz sług świątynnych. – Slajd 2
3
Dlatego posłał kilku przywódców do Iddo, przełożonego Lewitów w miejscowości Kasifia, z prośbą o przysłanie osób, które będą mogły służyć w świątyni. – Slajd 3
4
Na wezwanie Ezdrasza odpowiedziało 38 Lewitów oraz 220 sług świątynnych. – Slajd 4
5
Następnie Ezdrasz wyznaczył 12 spośród kapłanów i odmierzył im srebro, złoto oraz przekazał naczynia, które król ofiarował dla świątyni w Jerozolimie. Mieli oni strzec tych cennych skarbów, a ważyły one 850 talentów, czyli 29 ton. – Slajd 5
6
Ezdrasz wezwał wszystkich do postu i modlitwy o bezpieczną podróż do Jerozolimy. Nie chciał prosić króla o żołnierzy i eskortę. Powiedział bowiem królowi, że to Bóg troszczy się o tych, którzy Go szukają, a okazuje srogi gniew tym, którzy Go porzucają. W końcu wyruszyli w drogę. Ufali Bogu, że będzie ich ochraniał i zatroszczy się o ich kosztowny ładunek. – Slajd 6
7
Podróż trwała cztery miesiące, a Bóg otaczał ich opieką, chronił przed wrogami i rozbójnikami. – Slajd 7
8
W końcu dotarli do Jeruzalem. – Slajd 8
9
Rozbili obóz i przez trzy dni odpoczywali. – Slajd 9
10
Czwartego dnia udali się do świątyni. Tam odważyli złoto, srebro i kosztowne naczynia oraz przekazali je kapłanowi Meremotowi. Wszystko co przekazali, zostało dokładnie spisane. Nic nie zostało w drodze skradzione ani zgubione. Potem złożono Bogu ofiary całopalne. – Slajd 10
11
Wkrótce po powrocie, do Ezdrasza przybyli miejscowi przełożeni i wyznali, że lud izraelski, kapłani oraz Lewici nie trzymali się z dala od narodów pogańskich mieszkających w tym kraju. Przeciwnie, zawierali małżeństwa z ludźmi należącymi do innych narodów i czcili fałszywe bóstwa. – Slajd 11
12
Kiedy Ezdrasz usłyszał o tym, był zdruzgotany. Rozdarł swoją szatę oraz płaszcz i zaczął sobie rwać włosy z głowy i brody. Wokół niego zgromadzili się ci, którzy bali się Boga. Ezdrasz siedział tak, przybity, aż do wieczornej ofiary. – Slajd 12
13
W czasie jej składania padł na kolana, wzniósł ręce do Boga i modlił się. Mówił Bogu o wstydzie, jaki odczuwa z powodu grzechu swojego narodu. Wynikiem odstępstwa była niewola, ale Bóg okazał swoją łaskę i pozwolił im powrócić do ojczyzny. Teraz zaś są winni, bo zawarli małżeństwa z ludźmi, którzy czczą fałszywe bóstwa i czynią rzeczy obrzydliwe. Ezdrasz błagał, aby Bóg nie zniszczył ich całkowicie. – Slajd 13
14
Ezdrasz modlił się, wyznawał grzechy i płakał, klęcząc przed świątynią. Wokół niego zgromadziło się bardzo wielu Żydów i oni również płakali. A jeden z nich, Szekaniasz, powiedział do Ezdrasza: „Nie byliśmy wierni Bogu, bo wzięliśmy sobie za żony kobiety z obcych plemion, należących do ludów tej ziemi. Zobowiążmy się teraz uroczyście wobec naszego Boga, że odeślemy wszystkie żony obcoplemienne i dzieci, które nam one urodziły. W ten sposób będziemy wierni Bożemu Prawu”. – Slajd 14
15
Wtedy Ezdrasz powstał i zaprzysiągł przywódców kapłańskich, Lewitów i lud, że postąpią tak, jak zaproponował Szekaniasz. Później wydano rozkaz, że wszyscy, którzy powrócili z niewoli, mają się stawić w Jeruzalemie. Jeżeli ktoś nie zastosuje się do tego rozkazu, zostanie pozbawiony mienia i wyłączony z ludu. – Slajd 15
16
Po trzech dniach na placu przed świątynią w Jeruzalem zgromadzili się wszyscy mężczyźni z plemion Judy i Beniamina. Ludzie drżeli z przejęcia , a także z powodu deszczów. Ezdrasz powiedział do nich: „Zgrzeszyliście poprzez zawarcie małżeństw z kobietami obcoplemiennymi. Oddajcie teraz chwałę Panu i spełnijcie Jego wolę. Nie miejcie nic wspólnego z ludami tej ziemi i oddalcie od siebie kobiety, należące do obcych narodów”. – Slajd 16
17
Całe zgromadzenie głośno odpowiedziało: „Dobrze! Zrobimy tak, jak powiedziałeś. Sprawy tej jednak nie da się załatwić w jeden lub dwa dni. Potrzebujemy czasu”. Lud zgodził się, aby ci, którzy ożenili się z kobietami obcoplemiennymi, stanęli przed przywódcami i sędziami miast, aby rozpatrzono poszczególne sprawy. Tylko niektórzy z Izraelitów byli przeciwni takiemu rozwiązaniu. – Slajd 17
18
Kapłan Ezdrasz wybrał naczelników rodów. Pierwszego dnia dziesiątego miesiąca rozpoczęli badać poszczególne przypadki. Swoją pracę sędziowie zakończyli pierwszego dnia pierwszego miesiąca. – Slajd 18
19
Wszyscy, którzy pojęli za żony kobiety obcoplemienne, odesłali je wraz z ich dziećmi. Winni złożyli ofiary za grzech. Pomiędzy nimi byli kapłani, Lewici, muzycy i słudzy świątynni. – Slajd 19
20
Slajd 20