Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Powołanie Ezechiela i pierwsza wizja

Ezechiel został powołany na Bożego posłańca do Żydów, którzy byli w niewoli w Babilonii.
Przekazany przez Sweet Publishing
1
W 597 roku przed narodzeniem Chrystusa, po buncie Izraelitów, Babilończycy uprowadzili większość mieszkańców Judei. Wśród nich znajdował się 25-letni kapłan Ezechiel. Na miejscu pozostali tylko biedniejsi mieszkańcy kraju. – Slajd 1
2
Żydzi zostali zaprowadzeni do Babilonii, gdzie przebywali jako niewolnicy nad rzeką Kebar. (Niektórzy uważają, że Kebar znajdowała się na północy Babilonii, inni – że był to główny kanał Babilonii, odgałęzienie rzeki Eufrat). – Slajd 2
3
Ezechiel mieszkał w Babilonii już pięć lat, kiedy 31 lipca 593 roku przed Chr. Bóg przemówił do niego w wizji. – Slajd 3
4
Prorok zobaczył wielką, lśniąca chmurę i pochłaniający ogień. Wokół chmury była światłość, a w jej środku jakby błyszczący metal pośród ognia. – Slajd 4
5
W jego wnętrzu coś na kształt czterech istot żywych podobnych do człowieka, ale z czterema twarzami i czterema skrzydłami. Jeśli chodzi o twarze każdej z czterech postaci, to jedna przypominała człowieka, druga lwa, trzecia byka, a czwarta orła. – Slajd 5
6
Ezechiel zobaczył też, że przed każdą z tych istot było koło, które przypominało chryzolit. Wyglądały jak koła wewnątrz kół. Mogły przemieszczać się w czterech kierunkach, lecz w czasie ruchu nie obracały się. Obręcze kół były wysokie i przerażające, pełne oczu dokoła. Gdy istoty szły naprzód, koła posuwały się, gdyż ich duch był wewnątrz kół. Prorok słyszał też odgłos skrzydeł tych istot. Brzmiał jak szum wielkich wód, jak głos Wszechmocnego lub jak wrzawa tłumu i zgiełk obozowiska. – Slajd 6
7
Ponad czterema istotami było sklepienie, a nad nim coś, co miało wygląd kamienia szafiru, podobne do tronu. Nad tronem był Ktoś podobny do człowieka. Jego górna połowa przypominała bursztyn w ogniu. W dół od bioder wychodził ogień, który świecił jasnym blaskiem. Ten blask tworzył tęczę. – Slajd 7
8
Ezechiel otrzymał wizję chwały Pana. Gdy ją ujrzał, upadł na twarz. – Slajd 8
9
Bóg przemówił do niego: „Synu człowieczy! Wstań na nogi! Będę do ciebie mówić!”. Duch Pana wstąpił do proroka i postawił go na nogi. – Slajd 9
10
Potem Bóg powiedział: „Synu człowieczy! Posyłam cię do Izraelitów, do narodu zbuntowanego! Oni są jak dzieci o zuchwałym obliczu i zatwardziałym sercu”. – Slajd 10
11
„A oni, czy zechcą słuchać czy nie, poznają, że jesteś Moim prorokiem. Nie bój się ich ani tego, co będą mówić!” – Slajd 11
12
„Nie bój się, chociaż otoczony będziesz cierniami, ostami i skorpionami”. – Slajd 12
13
„Przekazuj im moje słowa, czy usłuchają, czy nie! Bądź mi posłuszny! Teraz otwórz swoje usta i zjedz, co ci podam!” – Slajd 13
14
Potem Ezechiel zobaczył wyciągniętą rękę, a w niej zwój księgi, zapisany z obu stron. Były na nim wypisane skargi, wzdychania i biadania. – Slajd 14
15
Bóg przemówił do niego: „Zjedz zwój i przemów do zbuntowanych Żydów!”. Ezechiel zjadł ten zwój, który smakował jak miód. Bóg zapewnił Ezechiela, że ​​nie wysyła go do obcego ludu, ale do jego rodaków. Ostrzegł też Ezechiela, że Izraelici ​​go nie posłuchają. Nie powinien się ich jednak bać, bo Bóg sprawi, że będzie silny i niepokonany. – Slajd 15
16
Potem Duch Boży uniósł Ezechiela w górę i prorok usłyszał za sobą potężny głos: „Błogosławiona niech będzie Chwała Pana!”. Prorok usłyszał też szum skrzydeł żywych istot i odgłos kół. – Slajd 16
17
Duch zabrał Ezechiela do uprowadzonych Izraelitów, którzy przebywali w Tel-Abib nad rzeką Kebar. Prorok przebywał tam przez siedem dni i był wewnętrznie rozbity. – Slajd 17
18
Po siedmiu dniach Bóg przemówił do niego: „Synu człowieczy! Ilekroć usłyszysz słowo z moich ust, ostrzeż ich w moim imieniu. Gdy powiem bezbożnemu, że na pewno umrze, a ty mu tego nie przekażesz, aby go odwieść od bezbożnego postępowania, to on umrze z własnej winy, ale ty odpowiesz za jego krew. Jeśli go natomiast przestrzeżesz, a on mimo to nie odwróci się od swoich bezbożnych uczynków, to umrze z własnej winy, ty natomiast zachowasz swoje życie”. – Slajd 18
19
Potem Ezechiel powstał i poszedł na równinę. – Slajd 19
20
Nagle zobaczył chwałę Pana i ponownie upadł na ziemię. – Slajd 20
21
Duch Pana wstąpił w Ezechiela i postawił go na nogi. Bóg kazał mu pójść do swojego domu i zamknąć się w nim. Powiedział do niego: „Sprawię, że twój język przylgnie ci do podniebienia i zaniemówisz. Lecz gdy do ciebie przemówię, otworzę twoje usta i powiesz im: »Tak mówi Pan Bóg: Kto chce słuchać, niech słucha, a kto nie chce, niech nie słucha« – są bowiem narodem buntowniczym”. – Slajd 21
22
Przez resztę swojego życia Ezechiel był prorokiem przemawiającym w Bożym imieniu do zbuntowanych Żydów. Bóg przekazał mu jeszcze inne wizje i ostrzeżenia o nadchodzącym sądzie. – Slajd 22
23
Ezechiel powiedział również Żydom, że Bóg obiecał sprowadzić ich z powrotem do ich ojczyzny, kiedy wyznają swój grzech i nawrócą się do Niego. – Slajd 23
24
Slajd 24