Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Estera planuje uratować Żydów

Królowa Estera i Żydzi poszczą i modlą się o ratunek przed śmiercią.
Przekazany przez Sweet Publishing
1
Kiedy Żydzi usłyszeli rozkaz króla, że mają zostać zabici trzynastego dnia dwunastego miesiąca, zaczęli gorzko płakać i narzekać. Wielu z nich założyło wory pokutne i spało w popiele.<br/> – Slajd 1
2
Gdy Mordochaj dowiedział się o wszystkim, rozdarł swoje szaty, odział się w wór i posypał popiołem. A potem chodząc po mieście głośno i gorzko płakał.<br/> – Slajd 2
3
Kiedy Estera dowiedziała się o zachowaniu Mordochaja, bardzo się zaniepokoiła. Posłała mu szaty, aby zrzucił wór pokutny i przebrał się. On jednak odmówił. – Slajd 3
4
Potem posłała sługę królewskiego Hataka, aby dowiedział się, co niepokoi Mordochaja. A on przekazał Hatakowi odpis nowego zarządzenia i opowiedział o wszystkim, co zaszło. Podał również dokładną kwotę, którą Haman obiecał przekazać do skarbca królewskiego za wytępienie Żydów. Mordochaj prosił Hataka, aby ten w jego imieniu poprosił królową Esterę, by poszła do króla oraz wybłagała łaskę i ratunek dla swojego ludu, Żydów. – Slajd 4
5
Hatak przekazał to Esterze, a ona odpowiedziała: „Każdy mężczyzna i kobieta, którzy bez wezwania wejdą do króla na dziedziniec wewnętrzny, mają być zabici, chyba że król wyciągnie ku nim złote berło, wtedy nie zginą. Mnie nie wzywano do króla już od trzydziestu dni”. – Slajd 5
6
Hatak przekazał Mordochajowi słowa Estery, a ten odesłał Esterze taką odpowiedź: „Nie myśl sobie, że skoro żyjesz w pałacu królewskim, to ocalejesz. Jeżeli w takiej chwili jak ta zachowasz milczenie, to ratunek i ocalenie dla Żydów przyjdą skądinąd, lecz ty i dom twojego ojca zginiecie. Kto zaś wie, czy nie zostałaś królową właśnie po to, aby nam teraz pomóc i uratować swój naród?”. – Slajd 6
7
Wtedy Estera poleciła Mordochajowi, aby zebrał wszystkich Żydów mieszkających w Suzie i by pościli oraz modlili się o nią. Wszyscy Żydzi, łącznie z Esterą i jej służącymi, mieli nie jeść i nie pić przez trzy dni. Potem królowa miała udać się do króla. „Jeżeli mam zginąć, to zginę!” – oświadczyła Estera. – Slajd 7
8
Trzeciego dnia Estera ubrała się w szaty królowej i stanęła na wewnętrznym dziedzińcu naprzeciw pałacu króla. Gdy król ją zobaczył, okazał jej łaskę i wyciągnął ku niej złote berło. W ten sposób Estera ocaliła swoje życie. – Slajd 8
9
„Czego sobie życzysz?” – zapytał król. – „Gdybyś nawet prosiła o połowę mojego królestwa, to ją otrzymasz”. „Jeśli znalazłam łaskę w oczach króla i król uzna to za słuszne, to niech przyjdzie jutro wraz z Hamanem na ucztę, którą przygotuję” – odpowiedziała Estera. – Slajd 9
10
Król i Haman poszli na to przyjęcie i król jeszcze raz zapytał Esterę: „Jakie jest twoje życzenie?”. – Slajd 10
11
„Jeśli znalazłam łaskę i król uzna to za dobre, to niech przyjdzie wraz z Hamanem jeszcze jutro na ucztę, którą dla nich przygotuję i wtedy odpowiem na to pytanie”. – Slajd 11
12
Tego dnia Haman wyszedł z pałacu w bardzo dobrym humorze, ale kiedy przy bramie pałacu królewskiego zobaczył Mordochaja, który nie podniósł się i nie złożył mu pokłonu, bardzo się na niego rozgniewał. – Slajd 12
13
Gdy wrócił do domu, przywołał do siebie przyjaciół i swoją żonę Zeresz. Zaczął się przed nimi przechwalać swoim ogromnym bogactwem, licznymi synami i władzą, jaką przekazał mu król. Na koniec powiedział: „Także królowa Estera na przygotowaną przez siebie ucztę zaprosiła tylko króla i mnie. Również na jutro zostałem do niej zaproszony razem z królem. Jednak nie będę w pełni szczęśliwy, dopóki widzę tego Żyda Mordochaja przesiadującego w Bramie Królewskiej”. – Slajd 13
14
Wtedy jego żona Zeresz oraz zebrani przyjaciele powiedzieli: „Możesz przecież rozkazać ustawić szubienicę, a jutro wczesnym rankiem powiesz królowi, żeby na niej powieszono Mordochaja”. Rada ta spodobała się Hamanowi. Kazał więc zbudować szubienicę wysoką na pięćdziesiąt łokci (ok. 23 m). – Slajd 14
15
Tej nocy król nie mógł zasnąć. Kazał więc, aby przyniesiono księgę upamiętniającą zdarzenia historyczne i by mu ją czytano. W trakcie czytania natknięto się na zapis o tym, że Mordochaj odkrył spisek na życie króla i doniósł mu o tym. Kiedy królowi odczytano ten fragment kronik, zapytał: „Co zrobiono dla Mordochaja, aby go za to nagrodzić i wyróżnić?”. – Slajd 15
16
Obecni odpowiedzieli: „Nic dla niego nie zrobiono”. Król zapytał, kto jest na dziedzińcu. A tam wszedł właśnie Haman. Chciał od króla uzyskać zgodę na powieszenie Mordochaja na szubienicy, którą przygotował. Służba królewska odpowiedziała królowi: „Na dziedzińcu stoi Haman”. A król na to: „Niech wejdzie!”. – Slajd 16
17
Król zapytał Hamana: „Co należałoby zrobić dla człowieka, którego król pragnąłby szczególnie wyróżnić?”. Haman pomyślał, że król chce wyróżnić właśnie jego, dlatego odpowiedział: „Należałoby ubrać go w szatę królewską, w którą ubiera się król i osiodłać konia, którego dosiadał król”. – Slajd 17
18
Potem niech najznakomitszy z książąt królewskich obwozi go na tym koniu po placu miejskim i ogłasza wszystkim: „Tak postępuje się z człowiekiem, którego król chce nagrodzić”. – Slajd 18
19
Wtedy król polecił Hamanowi: „Weź szybko szatę i konia, i zrób tak, jak powiedziałeś z Żydem Mordochajem, który zasiada w Bramie Królewskiej. A nie pomiń niczego z tego, co powiedziałeś”. – Slajd 19
20
Haman zatem musiał ubrać Mordochaja w szatę królewską, obwozić go na koniu po mieście i wołać: „Tak postępuje się z człowiekiem, którego chce odznaczyć król”. – Slajd 20
21
Upokorzony Haman z zakrytą twarzą czym prędzej wrócił do swego domu. Opowiedział o wszystkim swojej żonie i przyjaciołom. A oni stwierdzili: „Jeśli Mordochaj, od którego rozpoczął się twój upadek, pochodzi z narodu żydowskiego, to nie będziesz go mógł pokonać i sam upadniesz przez niego”. – Slajd 21
22
Gdy oni jeszcze z nim rozmawiali, przybyli słudzy królewscy i szybko sprowadzili Hamana na ucztę, którą przygotowała Estera. – Slajd 22
23
Slajd 23