Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Eliasz i prorocy Baala

Eliasz walczy z prorokami Baala na górze Karmel.
Przekazany przez Moody Publishers
1
Kiedy Achab został królem Izraela, uczynił więcej złego niż wszyscy królowie przed nim. – Slajd 1
2
Król Achab nie tylko odwrócił się od Boga i oddawał cześć Baalowi, ale także zachęcił cały naród do zrobienia tego samego. – Slajd 2
3
Ludzie, którzy odmówili oddawania czci Baalowi, byli prześladowani lub wypędzani z kraju. Proroków Boga skazano na śmierć. – Slajd 3
4
Nagle, pewnego dnia, król usłyszał głos, który zabrzmiał jak grzmot. Stanął przed nim pewien nieznajomy. Był to Eliasz, prorok Boży. – Slajd 4
5
„Na życie Pana, Boga Izraela! Nie będzie rosy ani deszczu, dopóki tak nie powiem”, przekazał poselstwo od Boga. – Slajd 5
6
Ludzie stali oszołomieni, a Eliasz odwrócił się i wyszedł. Od dawna nie słyszano proroka Bożego. Mimo to ludzie nie przejęli się słowami Eliasza i Bożym ostrzeżeniem. – Slajd 6
7
Przez trzy lata w Izraelu nie padał deszcz. Trawa zniknęła ze wzgórzach. Bydło wychudło. Na polu nic nie rosło, a ludzie mieli coraz mniej do jedzenia. – Slajd 7
8
W każdym domu ludzie cierpieli głód. Jeśli wkrótce nie spadnie deszcz, nie będzie w ogóle jedzenia. Ludzie zaczęli myśleć o słowach Eliasza. – Slajd 8
9
Kiedy król zobaczył, jak kraj zamienia się w pustynię, a jego zwierzęta umierają z głodu, wysłał posłańców, aby znaleźli tego proroka. – Slajd 9
10
Wszyscy wracali z tą samą odpowiedzią: „Nigdzie nie ma Eliasza”. Król wysłał posłańców do wszystkich miast i sąsiednich krajów. – Slajd 10
11
Posłańcy bali się o swoje życie, gdy donosili, że nie znaleźli proroka, król bowiem wpadał w furię. – Slajd 11
12
Po jakimś czasie Bóg przemówił do Eliasza: „Idź i pokaż się Achabowi, bo ześlę deszcz na ziemię”. – Slajd 12
13
Eliasz wyruszył i spotkał sługę króla, Obadiasza. Prorok powiedział: „Idź i powiedz swojemu panu, Achabowi, że powrócił Eliasz”. Obadiasz pospiesznie udał się do króla. – Slajd 13
14
Król Achab wysłuchał Obadiasza i wyruszył na poszukiwanie Eliasza. – Slajd 14
15
Eliasz nie bał się i spokojnie czekał na przybycie króla. – Slajd 15
16
Król zawołał ze złością: „Czy to ty, sprawco nieszczęść Izraela?” – Slajd 16
17
Eliasz odpowiedział: „To nie ja jestem przyczyną nieszczęść Izraela, ale ty! Nie przestrzegałeś bowiem przykazań Pana!” – Slajd 17
18
„I zacząłeś oddawać cześć fałszywemu bogu Baalowi!”. – Slajd 18
19
Achab nie wiedział, jak odpowiedzieć prorokowi Boga. – Slajd 19
20
Eliasz kazał królowi, aby zebrał cały lud Izraela i wszystkich proroków Baala na Górze Karmel. Achab zgodził się. – Slajd 20
21
Z każdego zakątka królestwa ludzie przychodzili na Górę Karmel, zastanawiając się, co się wydarzy. – Slajd 21
22
Eliasz chciał pokazać ludziom, że Pan Bóg ma ogromną moc. – Slajd 22
23
„Jak długo będziecie chwiać się na dwie stron?”, zapytał Eliasz. „Jeśli Pan jest Bogiem, to idźcie za Nim, a jeśli Baal, to idźcie za nim”. – Slajd 23
24
Ludzie słuchali, ale nie odpowiadali. – Slajd 24
25
Eliasz ogłosił: „Jestem jednym prorokiem Pana, który ocalał, ale proroków Baala jest czterystu pięćdziesięciu. – Slajd 25
26
„Niech przygotują ofiarę, a ja uczynię to samo. Nie rozpalimy jednak ognia. Oni będą wzywać Baala, a ja będę wzywał Pana. Ten, który ześle ogień jest prawdziwym Bogiem. – Slajd 26
27
Ludzie przyjęli to wyzwanie. – Slajd 27
28
Eliasz stał obok, gdy prorocy Baala przygotowywali swoją ofiarę i wzywali swego boga od rana do południa. – Slajd 28
29
Prorocy skakali, tańczyli i wołali: „Baalu, wysłuchaj nas!” Ale Baal nie odpowiedział. – Slajd 29
30
W południe Eliasz zaczął się z nich wyśmiewać: „Wołajcie głośniej! Może Baal się zamyślił albo wyruszył w podróż? Może śpi i trzeba go obudzić?”. – Slajd 30
31
Prorocy Baala wołali głośniej niż kiedykolwiek. Skakali w dzikim szale i błagali swego boga o odpowiedź. Nawet zadawali sobie rany nożami, żeby Baal się nad nimi zlitował. – Slajd 31
32
Izraelici obserwowali to, ale Baal nie odpowiedział. Wtedy Eliasz przywołał lud do siebie cały lud i przygotował swoją ofiarę. – Slajd 32
33
Najpierw Eliasz wziął dwanaście kamieni i odbudował zepsuty ołtarz Pana. – Slajd 33
34
Położył drewno na ołtarzu a na nim ofiarę. – Slajd 34
35
Następnie wykopał rów wokół ołtarza Pańskiego i wydał dziwne polecenie. – Slajd 35
36
Powiedział ludziom, aby wylali na ołtarz dwanaście dużych dzbanów wody. – Slajd 36
37
Woda spłynęła dookoła ołtarza i wypełniła rów. – Slajd 37
38
Ludzie patrzyli, jak Eliasz podszedł do ołtarza i modlił się: „Panie Boże Izraela, niech się dzisiaj okaże, że Ty jesteś Bogiem, a ja Twoim sługą, który uczynił to wszystko na Twój rozkaz”. – Slajd 38
39
„Odpowiedz mi, Panie, proszę, i niech ten lud pozna, że to Ty, Panie jesteś Bogiem i że to Ty przemienisz ich serca”. – Slajd 39
40
Wtedy z nieba spadł ogień Pana. – Slajd 40
41
Ołtarz, ofiara, woda, a nawet proch ziemi zostały pochłonięte przez ten ogień. – Slajd 41
42
Ludzie upadli na twarze i zawołał: „Pan jest Bogiem! Pan jest Bogiem!”. Cały naród wielbił Pana jako jedynego żywego Boga. – Slajd 42
43
Potem Eliasz zaczął myśleć o deszczu. Wszedł na szczyt góry Karmel i upadł na ziemię, aby się modlić. Następnie powiedział swojemu słudze, aby poszedł i wypatrywał nad morzem chmury deszczowej. – Slajd 43
44
Służący powiedział, że nic tam nie ma. Eliasz modlił się dalej i siedem razy wysyłał sługę, by wypatrywał deszczu. Za siódmym razem sługa doniósł: „Z morza unosi się mała chmura wielkości ludzkiej dłoni”. – Slajd 44
45
Eliasz wysłał swego sługę do króla Achaba, aby powiedział mu, że nadchodzi deszcz. Izraelici pokutowali i wrócili do Boga, a Pan ponownie pobłogosławił ich deszczem i jedzeniem. (Dzieje Apostolskie 3:19). – Slajd 45
46
Slajd 46