Używamy plików cookie do gromadzenia ogólnych statystyk odwiedzających, ale nie danych osobowych.

Przyjaźń Dawida z Jonatanem

Jonatan i Dawid obiecują sobie przyjaźń i wierność.
Przekazany przez Sweet Publishing
1
Kiedy Bóg odrzucił Saula jako króla, duch Pana opuścił go i nękał go często zły duch. Doradcy zachęcili go, aby poszukał osoby grającej na jakimś instrumencie. Gra miała przynosić ulgę Saulowi. A tym muzykiem grającym na harfie był Dawid (1 Samuela 16:14–23). – Slajd 1
2
Ilekroć Saula nękał zły duch, Dawid grał na harfie i król doświadczał ulgi. – Slajd 2
3
Po pokonaniu Goliata, Dawid został przywitany przez lud, jako bohater. Saul zaś był bardzo zły i zazdrosny z tego powodu. – Slajd 3
4
Następnego dnia, kiedy Dawid grał na harfie, a Saul miał w ręku włócznię, zawołał: „Przygwożdżę Dawida do ściany!”. Jednak Dawid uskoczył przed nim aż dwa razy.<br/> – Slajd 4
5
Saul ustanowił Dawida dowódcą nad tysiącem żołnierzy, bo pomyślał, że zginie wtedy w bitwie. Jednak Pan był z Dawidem i sprawiał, że zwyciężał w bitwach i stawał się coraz bardziej sławny. – Slajd 5
6
Dawida pokochała córka Saula, Michal. Kiedy król się o tym dowiedział, był zadowolony. – Slajd 6
7
Król zaoferował Dawidowi swoją córkę za żonę w zamian za życie 200 Filistynów. Dawid uważał, że nie jest godny, aby zostać zięciem króla, ale podjął się tego wyzwania. Saul zaś miał cichą nadzieję, że Dawid zostanie zabity. Ten jednak powrócił w chwale jako zwycięzca i poślubił Michal. Saul zaczął bać się Dawida, bo wiedział, że Pan jest z nim. – Slajd 7
8
Tymczasem syn króla, Jonatan, został bliskim przyjacielem Dawida. W dowód przyjaźni dał mu swoje ubranie, miecz, łuk i pas. Zawarli też przymierze i obiecali sobie dozgonną przyjaźń. Kiedy Saul kazał Jonatanowi zabić Dawida, ten, zamiast to zrobić, ostrzegł go przed niebezpieczeństwem. Jonatan rozmawiał ze swoim ojcem życzliwie o Dawidzie i sprawił, że Saul obiecał, iż nie skrzywdzi Dawida. – Slajd 8
9
Po swojej kolejnej zwycięskiej bitwie nad Filistynami Dawid grał na harfie królowi. Saula zaś opanował zły duch i rzucił w Dawida włócznią. Ten jednak uskoczył. Włócznia wbiła się w ścianę, a Dawid uciekł. – Slajd 9
10
Saul posłał swoich ludzi do domu Dawida, aby go pilnowali i rano zabili.<br/> – Slajd 10
11
Jednak żona Dawida, Michal, ostrzegła go: „Jeśli tej nocy nie uciekniesz, to jutro cię zabiją”. Potem spuściła Dawida przez okno, a on uciekł.<br/>Michal wzięła bożka domowego, położyła go w łóżku i nakryła płaszczem oraz sierścią kozy.<br/> – Slajd 11
12
Następnego dnia przybyli żołnierze, a Michal udawała, że Dawid jest chory. Kiedy Saul zażądał, żeby przyprowadzić Dawida, słudzy króla odkryli, że w łóżku leży figurka bożka. – Slajd 12
13
Dawid zaś uciekł do Ramy, spotkał się z prorokiem Samuelem i opowiedział wszystko, co mu uczynił Saul.<br/> – Slajd 13
14
Dawid spotkał się też w tajemnicy z Jonatanem. Jeszcze raz obiecali sobie, że będą sobie i swoim rodzinom wzajemnie okazywać życzliwość. Następnego dnia miało odbyć się święto nowiu księżyca, a Dawid powinien był zasiąść do stołu z królem, ale uciekł i ukrywał się w polu. Jonatan obiecał Dawidowi, że ostrzeże go, jeśli Saul będzie miał złe zamiary względem niego. Uzgodnili wcześniej tajny sygnał, który był związany z wystrzeloną strzałą. Umówiony sygnał miał być znakiem dla Dawida, że ma uciekać. – Slajd 14
15
Kiedy rozpoczęła się świąteczna uczta, król zasiadł do stołu, a miejsce Dawida było puste, bo ukrył się w polu. Tego dnia król nie skomentował jego nieobecności.<br/> – Slajd 15
16
Jednak następnego dnia, kiedy miejsce Dawida pozostawało puste, Saul zapytał: „Dlaczego Dawid nie przyszedł na ucztę?”.<br/> – Slajd 16
17
Jonatan usprawiedliwił nieobecność Dawida, mówiąc, że pozwolił mu pójść do Betlejem, aby złożył ofiarę z rodziną. – Slajd 17
18
Saul wybuchnął gniewem na Jonatana: „Synu buntowniczy! Wiem, że jesteś po stronie Dawida, ku swojej własnej hańbie. Jak długo on żyje, ty nie zostaniesz królem. Poślij po niego, abym go zabił”.<br/> – Slajd 18
19
„Dlaczego chcesz go zabić? Co ci zrobił?”, zapytał Jonatan.<br/>Saul ze złości rzucił włócznią w kierunku Jonatana. Oczywistym było, że życie Dawida jest w niebezpieczeństwie.<br/> – Slajd 19
20
Następnego ranka Jonatan wyszedł w pole, gdzie ukrywał się Dawid. Powiedział do młodego sługi, który z nim poszedł: „Ruszaj po strzały, które wypuszczę. Kiedy chłopiec pobiegł, on wypuścił strzałę tak, by poszybowała nad sługą. Gdy chłopiec dotarł do miejsca, gdzie spadła strzała, Jonatan zawołał: „Czy strzała nie leży dalej od ciebie?! Prędko, pospiesz się, nie zatrzymuj się!”.<br/> – Slajd 20
21
Chłopiec podniósł strzałę i powrócił do swego Pana. Jonatan przekazał mu broń i powiedział: „Idź i odnieś to do miasta!”.<br/> – Slajd 21
22
Kiedy sługa odszedł, Dawid wyszedł ze swojej kryjówki i trzykrotnie złożył pokłon Jonatanowi. – Slajd 22
23
Potem ucałowali się nawzajem i płakali, szczególnie Dawid. Jonatan powiedział do Dawida: „Idź w pokoju! Niech się stanie to, co sobie obaj przysięgliśmy w imię Pana mówiąc, że Pan pozostanie na wieki między mną a tobą i między moim potomstwem a twoim”.<br/> – Slajd 23
24
Przyjaciele pożegnali się. Dawid odszedł, aby się ukryć, a Jonatan powrócił do domu.<br/> – Slajd 24
25
Slajd 25